این روزها تئاتر برای من تنها دلیل نفس کشیدن هست
مبالغه نمیکنم، دلیلی نداره که بخوام مجیز تئاتر رو بگم
تئاتر شده زندگی من، زندگی خالص من و اگه از من گرفته بشه چیزی از من باقی نمیمونه
سال گذشته 67 کار رو دیدم که در این میان کارهای خوب و عالی کم نبوده
در این حدود 30 سال تئاتر دیدن خب بعضی چیزها رو یاد گرفتم، یاد گرفتم دقیق "نگاه" کنم، دقیق بسنجم و در حد خودم و برای خودم تحلیل کنم
دقیق میشم به بازی ها، کارگردانی، نور، طراحی لباس و صحنه و...
کارهای خوب من رو واقعا سرشار از زندگی و شوق میکنه و یک موتور در درون من روشن میشه بنام نوشتن و در باره کار مینویسم، احساس می کنم اگه ننویسم به کار و گروه بنوعی خیانت کردم، البته نوشتن و ننوشتن من شاید فرقی به حال کار و گروه نداشته باشه ولی این نوشتن ها خودم رو دست ... دیدن ادامه ›› کم ارضا میکنه
"هم هوایی" از اون کارهایی بود که که این موتور رو با تمام قدرت و با تمام حجم روشن کرد!
سه زن که هرسه بطور موازی در آشپزخانه مشغول هستند
زنی که همسر خلبان هست، زنی که زندگی اش را بر سر عشقی شوم می گذارد و زنی که حتی برای رفتن به دانشگاه با خانواده مشکل دارد
نور که می آید و صحنه روشن میشود صحنه پر از دانه های گردو است و همسر خلبان مشغول جمع کردنشان است، گردو که نماد زندگی و عمر طولانی است
گردوها را جمع می کند و باز از دستش می ریزد و پخش میشود
از ازدواجش شروع می کند و همینطور جلو میرود و البته با آن لهجه شیرین شیرازی که خیلی هم درست صحبت شده و غلط ندارد!
بین صحبت های زن اول دو زن دیگر به تناوب صحبت می کنند و از زندگی شان میگویند از بچگی شروع میکنند و همینطور جلو می آیند
نام خانم مهین صدری برایم آشناست ولی یادم نیست چه کار دیگه ای از ایشون دیدم
متن فوق العاده هست و خیلی خوب قصه این سه زن رو بنوعی در هم تنیده
کارگردانی بسیار خوب و دقیق که متن خوب رو تبدل به یک کار عالی میکنه رو اینجا هم شاهدش هستیم، میزانسن های دقیق و حساب شده، بازی های روان و... همه و همه "هم هوایی" رو تبدیل به کاری عالی و تاثیر گذار کرده
زنان دوم و سوم از اول کار مشغول آشپزی هستند، یکی مشغول پختن کیک و دیگری پختن غذا و در حقیقت آرزوهای خودشون رو در غالب آشپزی میپرورند و در آخر آرزوهای خودرا که بربادرفته میبنند دور میریزند و در بشقاب هایی که قرار بوده سر میزهای "زندگی" آرزو در آنها سرو بشه حلقه های ازدواج دفن میشه، بشقاب هایی که روی مزار خاستگاه این دو زن بی پناه قرار داره
بازی بازیگران واقعا معرکه هست، ستاره اسکندری که سالهاست بازی او را میبینم و یکی از بازیگرانی هست که تکنیک و حس را توامان داره در این کار بازی متفاوتی رو از او شاهد هستیم، از دختری پر شر وشور شروع و به زنی سرخورده و قربانی هوسبازی مردی تبدیل میشه و در این بین ما بار دیگه شاهد بازخوانی و بازبینی چهره منحوس فوتبالیستی هستیم که باعث فلاکت این زن شد
الهام کردا که اورا هم سالهاست کارشو دنبال میکنم و روز به روز شکوفاتر میشه و بازی های درخشان و عالی رو از او شاهد هستیم در این کار هم بسیار خوش درخشیده و نقش زنی خیلی بزرگتر از سن خودش را بقدری خوب بازی میکنه که تماشاچی در رنج نامه این زن بی پناه بخوبی شریک میشه و حتی بی فروغی چشمان این زن را در بازی کردا میبینیم
سارا بهرامی هم بسیار بخوبی از عهده این نقش بر اومده، دختری بظاهر ساده و بی آلایش که به موقع پیچیدگی های خاص خودشو داره و بازی خوب او به در اومدن نقش کمک کرده
نکته دیگه ای که خیلی برام جالب توجه بود طراحی لباس این سه زن بود
لباس هایی سراپا مشکی که میتونه نماد عزا باشه ولی برای من بیشتر یادآور زنان در آثار لورکاست و چقدر هم این سه زن شباهت دارند به زنان رنج کشیده آثار لورکا
در آخر از همه عزیزان میخوام که این کار خوب رو حتما ببینند و از دست ندن