نسبت به کارهای قبلی روح الله حجازی این فیلم متوسط بود و در روایت دچار لکنت بود ولی وجه مشترک این فیلم با فیلم های قبلی این کارگردان این بود که همان خط فکری کارهای قبلی در این فیلم هم دیده می شود . از نکات مثبت فیلم اشاره های دقیق به معضلات اجتماعی موجود در جامعه ی ناسالم و به ظاهر مدرن ما بود که بدون اغراق در طول فیلم به آن ها پرداخته شده بود اما حرف اصلی این فیلم به نظر من , دقت در تربیت و نگهداری از فرزندان است . بازی ساره بیات هم که مثل همیشه دوست داشتنی و درخشان بود.