و اما ابلق ... تنها مشکل اصلی من با این فیلم , پایان آن است .
این فیلم هم در ادامه ی مسیر فیلم سازی از نگاه نرگس آبیار است و به عنوان یک کارگردان زن در سینمای ایران قابل تقدیر ... کانسپت مصلحت یا حقیقت , سوژه ی اصلی فیلم است اما اگر من بودم حقیقت را انتخاب می کردم نه مصلحت ... برای الناز شاکردوست خوشحالم که در این چند سال گذشته در مسیر تازه ای برای بازیگری و انتخاب نقش قدم گذاشته و جسارت بازی در نقش های سخت و چالش برانگیز را پیدا کرده و در این حرفه قطعا آینده ای روشن پیش رو خواهد داشت .
نشانه سازی ها به دراماتیک نشان دادن عمق فاجعه کمک خوبی کرد اما موسیقی فیلم کافی نبود و در پایان از نظر من کامل ترین فیلم نرگس آبیار از هر نظر شبی که ماه کامل شد است و بس .
شانس سیمرغ : هوتن شکیبا , فیلم برداری , چهره پردازی و ...
پی نوشت : دبیر جشنواره گفت فیلم هایی برای جشنواره امسال انتخاب کردیم که حال مردم را خوب می کند ... (دروغ سیزده)
در آخر از این ناراحت هستم که امسال با دیدن فیلم ها , بیشتر به جای پیش رفت با پس رفت رو به رو می شوم (وقتی با آثار قبلی کارگردان مقایسه می کنم) و حتی دیگر نمی توان بعد از دیدن یک فیلم گفت : Wow