دیدن شنیدن خواندن ابزار من است برای درک بهتر کاراکتر نوشته شده بر روی کاغذی سفید.
فکر می کنم برای زنده کردن یک کاراکتر بر روی صحنه یا قاب تصویر باید در حدود تخیل: مثل او فکر کرد عمل کرد و قدم برداشت و باور کرد چرا که این پذیرش درونی باعث خروجی منجر به ایمان تماشاگر به حضور زنده ی نقش می شود.
ما لعبتکانیم و فلک لعبت باز از روی حقیقی نه از روی مجاز یک چند در این بساط بازی کردیم رفتیم به صندوق عدم یک یک باز