بالاخره بعد از چندین بار رفتن به سینما و هر بار نا امید برگشتن، دیشب از رفتن به سینما و تماشای این فیلم زیبا احساس رضایت کردم.میتوانم بگویم که آقای سیدی از همه کارگردانهای حال حاضر کشور یک سر و گردن بالاتر هستند و کارشان را خوب بلدند.ضمنا خیلی متعجب شدم از اینکه چرا سهم این فیلم از جشنواره فیلم فجر فقط یک سیمرغ بلورین بود.به نظر من موسیقی فیلم، فیلمبرداری، هنرپیشه نقش اول مرد و کارگردانی از مواردی بودند که شایستگی دریافت سیمرغ بلورین را داشتند.
مورد جالب دیگر از نظر من این بود که علی رغم اینکه سالن سینما تقریبا از جمعیت پر بود؛ اما سکوت کاملا برقرار بود.در صورتیکه چند بار اخیری که به سینما رفتم حتی با وجود تعداد اندک تماشاگر، صدای صحبت تماشاگران کلافه ام می کرد.این تفاوت به نظرم یا به خاطر نوع فیلم بود و یا حضور مخاطب خاص سینمای هنر و تجربه.