نمایش رو دیدم . سوژه اش خوب بود و حرفهایی داشت برای گفتن (حرفهایی که شنیدنش شاید برای جامعه ی ما لازم بود)اما بهتر بود به جای اینکه این حرفها مستقیم گفته بشه در بطن نمایش گنجانده میشد تا مخاطب خودش برداشت کنه
من ترجیح میدادم مستقیم عنوان نشه که دعا کردن بدون تلاش هیچ ثمری نداره، مثلا به جای اینکه بگه من نمیتونم تصمیم بگیرم ،زمان هم نداریم پس بشینیم دعا کنیم بدون گفتن اینها می نشستند و دعا میکردند. یا به جای اینکه مستقیما به سوفیا بگه شما در واقع کله پوک نیستید،فقط به شما از بچگی تلقین شده که کله پوکید و این حرفها خرافاته و طلسمی وجود نداره،بهتر بود دیالوگهایی بین کله پوکها ردو بدل میشد که نشان دهنده ی این جهالت (که مسببش عدم تفکر و محدود کردن افکار مردم توسط افرادی است که در جایگاه بالاتری قرار دارند) می بود
ولی رفتاری که در بازی و دیالوگ کله پوکها نشان داده شده بود (اشتباه دادن نشانی ،فروختن شاخه های گل به جای ماهی و فراموش کردن اسامی و....)نشانه ای از محدودیت افکار یا خرافاتی که در زندگی آنها ریشه کرده بود نداشت .

در طول نمایش سوالی پرسیده شد (هدف خلقت بشر چیست) چند بار هم تکرار شد به نظر من چنانچه تعداد سوال بیشتری مطرح میشد و به جای اینکه کله پوک ها جوابی به سوال ندهند پاسخی
می شنیدیم که نشان دهنده ی همان اثرات تلقین و خرافات می بود نمایش را قوی تر و منسجم تر
می نمود . در جایی از نمایش معلم ... دیدن ادامه ›› دلایلی برای بارش باران می آورد ولی کله پوک ها جایگاه خرافات را بالاتر از علم میدانستند و فکر میکردند که بر اثر اشتباه بدی که مرتکب شدند این بارش نازل شده و این یک نکته ی مثبت بود اما به خوبی به آن پرداخته نشده بود و میتونست بهتر نمایش داده شود.

شروع نمایش رو دوست داشتم که در واقع حس من این بود کله پوک ها رویا و آرزوهاشون رو بر روی تخته سیاه نقاشی میکردن در حالی که به حقیقت یافتن آن اعتقادی نداشتند اما بهتر بود بعد از آن دکور عوض میشد و ما نشانه های بهتری از فضای آن روستا و طرز زندگی کله پوک ها داشتیم
در کل احساس میکنم کارگردان بیشتر از اینکه بخواهد به موضوع تاکید کند،ترجیح داده بود شبی سرگرم کننده به دور از رفتار های زننده و در واقع لودگی بسازد که ازین نظر موفق بود.