من کجا هستم؟ حقیقت من کجاست؟ روزگارى ساکن شهرى بودم؛ و اینک قرن هاست سرگشته ى بیابان خضر الیاسم!
شما مرا از من گرفتید. خیالات خود را به من چسباندید. خون از شمشیرم چکاندید و سرهاى دشمنان به تیغ ذوالفقارم بریدید! قلعه گیر و خندق گذار و معجزه سازم کردید! شاه مردان و شیر خدا گفتید! از زمینم به چهارم آسمان بردید! به خدایى رساندید! پدر خاک و خون خدا خواندید! در شهر علمم خواندید و از آن به درون نرفتید! شما با من چه کردید؟
سوگند خوردید به فرق شکافته ى من براى رواج سکه هاى قلبتان! به ذوالفقار خون چکان براى کشتن روح زندگى! و اشک ریختید بر مظلومیت من تا ساده دلان را کیسه تهى کنید!
اى طبلى از شکم ساخته، قناعت به دیگران آموختىتا خود شکم بینبارى! اى رگ گردن بر آورده، گردن زدن آیین کردى، که گردنت نزنند! اى بالانشین، که حیا افکندى، دور نیست که افکنده شوى!
اى زاده و دروغ و بالیده در ریا، به شمار بارهایى که به نامم سوگند خوردى براى فریفتن خویش و دیگرى و من و خدا، به همان شمار که دانستم و به رویت نیاوردم، شرمى از فردا کن که آینه روبه رویت گیرند. ذوالفقار این است، نه ... دیدن ادامه ›› تیغ دو دم!
آن ها که خود را به من مى بندند، کاش آزادم کنند از این بند! آن ها که سوار بر مرکب روح ساده دلانند!آن ها که لاف جنگ مى زنند با دشمنان خیالى در دیارات خیال؛ و هرگز نجنگیدند با دشمن راستین که در نهاد خویش مى پرورند براى جنگ با حقیقت!
شما با من چه کردید؟ اى شما که دوستداران منید! من کجا هستم؟ بر صحنه ى شما حقیقت من کجاست؟ حذفم مى کنید به خاطر نیکى هایم. و با من، نیکى را حذف مى کنید. آرى نیکى بر صحنه ى شما مرده! و اگر قاتل نیکمردى بودم، با سربلندى نشان مى دادید! شما که دوستداران منید با من چنین کنید، دشمنانم چه باید بکنند؟
شما با من چه کردید؟ بزرگم کردید براى خذفم! راستى که من انسان بودم پیش از آن که به آسمان برین برانیدم! چنین است که صحنه ها از ابن ملجم پر است و از على خالى! شما دوستداران که با من چنین کنید، دشمنانم چه بایدبکنند؟

"مجلس ضربت زدن"
نویسنده: بهرام بیضایى