و البته خواستم درباره رورانس در تئاترهای ایرانی هم بگویم.
در تئاترهایی که در اروپا و آمریکا دیده ام در انتها بازیگران در جلوی صحنه جمع میشوند و تماشاگران آنها را تشویق میکنند.
تئاتر نوعی هیپنوتیزم دسته جمعی است که عوامل تئاتر با کمک صدا، نور، دکور و اکت خودشان میخواهند پیام خود را به تماشاگر منتقل کنند.
در پایان این هیپنوتیزم دسته جمعی تماشاگران نسبت به اینکه چقدر از این خلسه لذت برده باشند از عوامل صحنه سپاسگزاری میکنند. گاهی دست زدنها اینقدر طول میکشد که عوامل صحنه و بازیگران چندین بار از صحنه خارج و دوباره با دست زدنهای ممتد وارد صحنه میشوند. این کار تا آنجا بایستی طول بکشد تا تماشاگران دیگر دست نزنند.
و این رورانس بسیار مهم است. تماشاگر انرژی روانی و احساسی خویش را تخلیه میکند، از حالت خلسه کامل درمیاید و مهمترین چیز برای عوامل تئاتری که دیده شدن و قدردانی است انجام میشود.
شوربختانه در رورانسهای ایرانی ... دیدن ادامه ›› مشکلاتی است:
۱. خود عوامل تئاتری زیاد به دست زدنهای تماشاگران اعتقادی ندارند و حتا در یک تئاتر دیگری بازیگری به شوخی لگدش را به طرف تماشاگران گرفت که یعنی بنشینید و دیگر بس است چقدر دست میزنید.
به نگر من شاید این از آنجا سرچشمه دارد که ما به سپاسگزاری از هم عادت نداریم و بیشتر سپاسگزاریهایمان نوعی تعارف است تا تشکر واقعی. ولی باید یاد گرفت و‌به تماشاگر پروانه داد که تا آنجا که میخواهد دست بزند و عوامل تئاتر هم از این سپاسگزاری لذت برده و خود را با انرژی مثبت پر کنند.
۲. البته یکی از عواملی که این رورانس را مختل میکند این است که یک بازیگر میخواهد همه عوامل تئاتری را معرفی و تماشاگران برای آنان دست بزنند که به نگر من این کار بیهوده ای است چون در پوستر و بروشور نمایشنامه همه اطلاعات مندرج است.
۳. و در نهایت از همه بدتر اینکه عوامل تئاتر میایند و از همه مدعوین که در کار تئاتر نقشی نداشته اند و در بین تماشاگران نشسته اند درخواست میکند که بلند شوند و تماشاگران برای تک تک آنها دست بزنند. این کار بیهوده و سوء استفاده از حضور تماشاگر است. در ضمن این تداخلی در مرحله آرام بیدار شدن از خلسه زیبای تئاتری است. خوشبختانه پس از تئاتر عوامل تئاتری در صحنه هستند و‌میشود پیش آنان رفت، روبوسی کرد، گل داد و از حضور مدعوین شخصا سپاسگزاری کرد.
این تئاتر رورانس خوبی داشت و با اینکه سالن پر بود و برخی با گل آمده بودند رورانسهای دونفره را به کل تماشاگران تحمیل نکردند. تنها میتوانست حتا بهتر باشد اگر گفته هایی مانند «لطفا نظراتتان را در تیوال بگذارید» را در آغاز نمایش میگفتید و بگذارید تماشاگر تا آنجا که بخواهد شما را تشویق کند و شما لذت ببرید و تنها با تعظیم از حضور تماشاگر سپاسگزاری کنید. تنها اگر دیدید این دست زدنها خیلی طول بکشد درآنصورت از صحنه خارج شوید. البته اگر تماشاگر بسیار لذت برده و تشویق هایشان همچنان ادامه پیدا کند با شعف بسیار دوباره بیایید و تعظیم کنید و از اینکه نمایشتان خیلی خوب بوده بیشتر لذت ببرید.
این حالت بنظر من بهترین رورانس است و البته این تنها نظر من است.