روایتی از زن در ایران در سه نسل:
روایت نخستین بیشتر روایت قاجاری یعنی سیاه ترین دوران حکومت ضدایرانی ایران است. زن بی هویت است و وجود خارجی ندارد. نخستین تلاشها در این خلاصه میشود که زن هم راوی روایت دینی شود. زن درس دینی میخواند، روضه میخواند و در نهایت کسی مانند طاهره قره العین میشود.
روایت دوم روایت زنی است که در دوران پهلوی رشد یافته خود را انسان میشمارد ولی هنوز در قیود مذهبی است. انقلاب میکند، فریاد میزند و حتا به جنگ میرود ولی برایش تعزیه خوانی و تشجیع برادران است که اهمیت دارد.
روایت سوم روایت زن مردگونه یا وارون آن است. اینبار زن برای اینکه در جامعه باشد بایستی مردانه باشد، هیچ از زنانگی و ظرافتهایش را ابراز نکند و در حقیقت با انکار خویش حق وجود یابد.
مرغ سحر ناله سر کن
داغ مرا تازه تر کن
ظلم ظالم جور صیاد
آشیانم داده بر باد
بدان امید که زنان در آزادی زندگی کنند!