نمایشی از آلبرکامو و بر اساس رمان فاکنر بنام «مرثیه ای برای یک راهبه»، که کمی تغییر کرده بود.
بنظرم بازیگران خیلی روان نبودند و گاهی تصنعی بودن بازیهایشان توی ذوق میزد طراحی صحنه و‌میزانسن میتوانست بهتر از اینها باشد..
اگر نمایشنامه کامو را ابتدا بخوانید نمایشنامه را بهتر متوجه میشوید.
هر کس خود را پاک و راهبه میداند و توجیه گر گذشته اش است در حالیکه گذشته همه به یکسان آلوده است که حال فرد را شکل میدهد.