مونولوگهای سریال از رنجهای مردمان!
برخی مونودرام را سخت ترین نوع اکت و درام میدانند در صورتیکه فرد جنبه های گوناگون شخصیت خودش را و یا چندین شخصیت را به تنهایی اجرا کند.
هر چند هر بازیگر تلاش کرد با کمی حرکت و میمیک و گستیک داستانش را بیان کند ولی بنظر من حتا به تئاتر رادیویی هم نزدیک نشد.
آیا بهتر نمیشد مثلا در یک حادثه ای و در تعامل با یکدیگر این بازیکنان با فلاش بک داستان خود را نقل میکردند و یا مثلا یکی از این داستانها بیشتر شخصیت پردازی میشد و درام آن بطور کامل اجرا میشد. در آنصورت اثر بیشتری داشت تا داستانهای چند دقیقه ای که تنها حس همدردی را برمیانگیزاند و پس از مدت کمی از ذهن تماشاگر پاک میشود.