نمایشی بسیار زیبا و سورئالیستی از دنیای دیوانه ما.
بنظر من دکور این نمایش که نوعی کاخ بیمارستان بایستی میبود نقص اصلی این نمایش بود که وجود نداشت. دست کم در اتاق کوچک نمایش میشد منظره باشکوه یک بنای مجلل و طبیعت اطرافش را بصورت عکس گذاشت.
دورنمات در این نمایش نشان میدهد که تکنوکرتها و دانشمندان هر چند در ظاهر حداقلی از زندگانی را دارند (زندگانی در کاخ تیمارستان)ولی در واقع اسرایی هستند در دست کسانیکه خود دیوانگان اصلی اند و از کشفیات دانشمندان بهره میبرند تا حهان را کنترل کنند مانند خانم دکتر دیوانه رییس بیمارستان.
اجرای نمایش ایرانیزه شده و کمدیهایی بدان اضافه و جایگزین شده بود مانند پس سری زدن مکرر به بچه موبیوس بجای نی زدن که تئاتر را زیباتر هم کرده بود.