حادثه جالبی هم پیش از شروع نمایش رخ داد.
خانمی کنارم نشست که فهمیدم کارشناسی ارشد حقوق دارد و دارد دوره کارآموزی را میگذراند و تحلیل این نمایش جزیی از پروژه کارآموزی ایشان است و میگفت اولین بار است که تئاتر میاید. خانمی دیگر هم در ردیف پایین تر همینگونه برای کارآموزی حقوق آمده بودند. بسیار خوشحال شدم.
دانشجویان ما با هنر و ادبیات بیگانه هستند. مشکلات مادی آنقدر زیاد است که دانشجویان اگر زرنگ باشند تنها کتب تخصصی رشته خود را میخوانند تا هر چه سریعتر مدرک گرفته وارد بازار کار بشوند. بیگانگی با هنر و ادبیات، روشنفکران آینده را خشک و بیروح و بیگانه از هوشیاری جمعی ملتشان میکند.
بنظرم کارهایی از این قبیل مانند تئاتر دیدن و گزارش تحلیلی آن را جزوی از پروژه کردن بایستی در تمامی رشته های دانشگاهی باب شود تا روشنفکران آینده کشور با ادبیات و هنر که روح جمعی ملتی را بازمینمایاند بیگانه نباشند.
خود من در دوره فلوشیپ تخصصی ام که اخیرا در دانشگاه تهران بپایان رسانیدم، دو روز در هفته شاهنامه خوانی و یک روز تفسیر گاتهای زرتشت برای دانشجویان داشتم. کاش همه اساتید به هر نوعی که بتوانند به آموزش و علاقه مند ساختن نسل آینده به فرهنگ و هنر این کشور همت کنند.