«مشروطه بانو» نمایشی است که می تواند در حیطۀ تئاتر ملی مورد بررسی قرار گیرد. نمایشی که بوی خوش ایران می دهد و تماشاگر را با خود به دل تاریخش می برد و در کوچه باغهای آن از وی پذیرایی می کند و فسانه های کهن بر او می خواند. حکایت تمرّد و توبه، عشق و نفرت و غم و شادی است. حسین کیانی نویسنده و کارگردانی است که هم اکنون دیگر جایگاه خود را در عالم هنر این مرز و بوم یافته و در جایگاه خود استوار شده است. می توان گفت که زمان باروری اندیشه های او فرا رسیده و یکی بعد از دیگری در آثاری که می نویسد و بر صحنه جان می بخشد آنها را به ظهور می رساند. در این نمایش شاهد گلچینی از بازیگران تئاتر و گلچینی از بازی های خوب هستیم. بازیگرانی که به خوبی در نقشهای خود فرو رفته اند و با بیانی قوی همراه با حضور صحنه ای قدرتمند، تماشاگر را مسحور خویش می کنند و به همراهی با داستان وادار می سازند. ترتیب و چینش ورود بازیگران به صحنه از نقاط قوت کار است و کارگردان به موقع و با زمان سنجی مناسب هر از چندی بازیگری جدید را وارد به صحنه می سازد و تیر آخر ترکش او سیامک صفری است که در نقش سردار پیر وارد به صحنه می شود و گویی همه چیز را تازه می کند و پس از دو ساعت و اندی که از اجرای نمایش گذشته است خون تازه ای را به رگهای آن تزریق می نماید و شوق پیگیری ماجرا را دو چندان می سازد. خسته نباشید می گویم به جناب حسین کیانی و تمامی بازیگران ارزشمند این نمایش.