گروه تئاتر دن کیشوت یکی از گروه های فعال و علمی تئاتر در ایران است. علی اصغر دشتی طی پانزده سال گذشته با خلاقیتها و ابداعاتش در نمایش ایران شناخته شده است. در این اثر نیز شاهد نوآوری دیگری هستیم و آن اجرای صحنه های از اجراهای گذشتۀ گروه و کنار هم قرار دادن آنها همانند آجرهای یک دیوار است که با ملاطی از یک طرح تازه که به صورتی تصویری ارائه می شود و جستجوی شخصی مبهم در یکی از خیابانهای پایتخت است. جوابهای مردم به سوالات یکی از اعضای گروه چاشنی و وصل کنندۀ صحنه های این نمایش به یکدیگر می شوند که کاری خلاقانه و جالب توجه به شمار می رود. در صحنۀ شازده کوچولو در بخش آوازهایی که نگار جواهریان می خواند، این دو صدایی بودن کمی آزار دهنده بود که البته اظهر من الشمس است که یکی از تحمیل هایی بود که بر گروه روا داشته شده بود. جدای از بازی های قابل قبول بازیگران در بین بازی ها بازی ناز شادمان، هدایت هاشمی و رامین سیار دشتی از قوت بیشتری برخوردار بود. طراحی و کارگردانی هم جالب توجه و فنی بود. کاریست که ارزش دیدن دارد و چه بسا ایده های جدیدی را به اهالی تئاتر ارائه نماید.