«تئاتری دربارۀ سینما»

تئاتر «سنگ ها در جیب هایش» دربارۀ سینماست و در فضای سینما می گذرد؛ اما به ما نشان می دهد که تئاتر چیزهایی بیشتر از سینما را می تواند به تماشاگرش منتقل کند. در سینما همه چیز با تصویر به شما نشان داده می شود؛ اما در تئاتر اگر خلاقانه باشد، همه چیز با تخیل شما به شما نشان داده می شود و هرگز هیچ فیلمی به قدرت تخیل آدمی نمی تواند بود. خود تماشاگر با تخیلش به هنرمند تئاتر این امکان را می دهد که با اندکی تفکر و نوآوری، جهانی را در برابر او متصور کند که سینمای پر زرق و برق از پس نشان دادن آن بر نمی آید و این است پتانسیل و قدرت تئاتر که با گذشت بیشتر از صد سال از عمر سینما هنوز سرپا و سرزنده است و همچنان خواهد بود.
نمایش «سنگ ها در جیب هایش» کار خلاقانه ایست. بازی کردن 19 نقش توسط دو بازیگر و از پس آن بر آمدن در عین حالی که تمامی تفکیک ها و خط تشخیص ها در بین کاراکترها وجود دارد و تماشاگر آنها را می پذیرد. با استفاده از صداسازی های بسیار کمرنگ و نه اغراق آمیز و همچنین با بهره بردن از ژست های جسمانی از ایستادن و نوع دویدن و راه رفتن گرفته تا طرز نشستن و نگاه کردن، این 19 نقش با موفقیت ما بین رضا بهبودی و پارسا پیروزفر تقسیم می شود و تک تک آنها را به عینه به مخاطبشان نشان می دهند. تنها در یک نقش که توسط پیروزفر ایفا می شد به دلیل کهولت سن آن شخصیت، ناگزیر از صداسازی بیشتر و نمایان تر شده بود. فلاش بک هایی که در نمایش نشان داده می شد با استفاده از تغییر رنگ نورها انجام می گرفت و تفکیک بین نقش ها گاه با نور موضعی و گاه با حرکات چرخشی بازیگر انجام ... دیدن ادامه ›› می شد که سنجیده و به خوبی طراحی شده و به اجراء در می آمد.
از دیگر محسنات این نمایش، موسیقی آن است که در حال و هوای جغرافیایی مربوط به مکان اتفاق داستانی آن (ایرلند) ساخته شده و همچنین استفاده از مشخصه های فرهنگی آنجا از قبیل نمایش دادن رقص ویژه آن نواحی بر صحنه. بازیگران در ایفای نقش هایشان از خود توانایی و تسلط نشان می دهند به خصوص رضا بهبودی که انصافاً در کورۀ تئاتر آب دیده شده و بازیگر تراش خورده و بسیار قابلی است. در این نمایش تماشاگر چاره ای جز لذت بردن از بازی او نمی تواند داشته باشد.
بنده اصلاً تصور این را نمی کردم که پارسا پیروزفر، بازیگری که همواره در سینما و تلویزیون نظاره گر کارهایش بودیم در تئاتر هم بتواند این چنین موفق باشد، با توجه به اینکه تئاتر قبلی او را نیز (گلن گری گلن راس) که در ایرانشهر بر صحنه رفت ندیده بودم. پیروزفر با «سنگ ها در جیب هایش» ثابت می کند که در تئاتر نیز حرفی برای گفتن دارد و ایده های خلاقانۀ بسیاری را در سر می پروراند. امیدوارم که این بازیگر و کارگردان جوان در تئاتر بماند و آن را خانۀ اصلی خود بداند؛ چون لیاقتش را دارد.