استاد محمودرضا رحیمی؛ کارگردان، بازیگر و استاد دانشگاه به منظور بزرگداشت و یادکرد درام نویس شهیر و فقید تازه درگذشته؛ محمود استاد محمد، بر آن شد تا نمایشنامۀ «آ سید کاظم» که در بیست سالگی استاد محمد نوشته شده است را بر صحنه ببرد. از خصوصیات و ویژگی های طراحی صحنۀ این نمایش، ایجاد یک سن مدوّر گردان است که دکور نمایش بر آن سوار گشته و قابلیت چرخش 360 درجه دارد. باز آفرینی فضای یک قهوه خانۀ قدیمی به خوبی انجام گرفته است. این نمایش آکنده است از نوستالژی و خاطرات دور و دراز که البته پدران و پدربزرگ های ما مسلماً بیش از ما توان ارتباط برقرار کردن با آن را می یابند، ولی کار اینقدر بی شیله پیله و ساده و بی مدعاست که توجه ما جوان ها را نیز نسبت به محوریت موضوع خود جلب می کند و ما را در فضا نگاه می دارد.
آداب و رسوم قهوه خانه ای یکی یکی در این نمایش پیاده می شود، از ترنا بازی بگیر تا سایر جریانات و رسوم قهوه خانه های قدیم. گویی به برهه ای از تاریخ نه چندان دور مملکتمان باز می گردیم و همان آدم ها را در همان فضاهای مأنوس و با همان کلام کوچه بازاری و در همان کسوت های جاهلانه مشاهده می کنیم.
از مواردی که به اجرای این نمایش ضربه می زند، مکان نه چندان مناسب به منظور چنین اجرایی است. مطمئناً اگر سالن مناسبی در اختیار این گروه قرار می گرفت تا حدود زیادی از پراکندگی تمرکز تماشاگران کاسته میشد و فضای کار حالت منسجم تر و یکدست تری می یافت. اما بازی های خوب این کار، تا حدود زیادی نقص فضای آن را می پوشاند به ویژه بازی خوب علیرضا استادی که به زعم بنده در نهایت روانی و با شیرینی خاص و بهره بردن از تجارب بسیار بر صحنۀ تئاتر انجام می گیرد. وی از بازیگران قدیمی تئاتر است که متأسفانه مدتیست از این وادی به دور افتاده و با این اجراء بازگشتی دوباره را رقم زده است و امیدوارم که این حضور همچنان ادامه یابد. طراحی لباس و گریم قابل توجه از محاسن دیگر این نمایش است.
همگی دوستان عزیزم را به دیدن این نمایش و بهره بردن از حال و هوای قدیمی و نوستالژیک و آشنای آن توصیه می کنم.