از امشب به بعد اگر یکی به من بگوید ده تا از به‌ترین نمایش‌نامه‌های ایرانی را نام ببر، بدون هیچ تردیدی «بیوه‌های غمگین سالار جنگ» را هم جزو فهرست‌م قرار می‌دهم. عجب نمایش‌نامه‌ی بی‌نظیری بود و صد بیش‌تر عجب که چه‌گونه به این نمایش‌نامه مجوز اجرا داده‌اند در این روزگار!

به معنای واقعی کلمه شگفت‌زده‌ شده بودم آخر اجرای امشب. چه‌قدر همه چیز درست، به جا و کامل بود. باورم نمی‌شد اتفاقی را که دارد روی صحنه می‌افتد. متن یاراحمدی یک واو اضافه و کم ندارد و پایان‌ش اگر به‌ترین نباشد، قطعن از به‌ترین پایان‌های همه‌ی نمایش‌نامه‌های ایرانی است. گروتسک به معنای واقعی کلمه.

احترام می‌گذارم به گروه اجرایی و شجاعت‌شان را در انتخاب متن می‌ستایم. تئاتر ما احتیاج به چنین نمایش‌هایی دارد. بروید و این کار را ببینید و درباره‌اش فکر کنید. نمی‌خواهم و نمی‌توانم توضیح بیش‌تری دهم! خودتان ببینید می‌فهمید که منظورم چیست.