به گمان‌م لازم است یک چیزهای بیش‌تری درباره‌ی «بازگشت پسر نافرمان» بنویسم که اگر صرفن به خاطر نوشته ی پیشین من می‌خواهید آن را ببینید، بدانید:

1- دیالوگ‌نویسی کار را دوست نداشتم. یک جاهایی خیلی بد بود. مثل آن صحنه‌‌ای که نوال می‌گفت لباس‌ت را عوض کردی.

2- برخلاف بیش‌تر نمایش‌های ایرانی که متکی به دیالوگ هستند، بعد تصویری این کار بیش‌تر است. خیلی قاب‌ها و میزانسن‌ها را دوست داشتم اما درک می‌کنم اگر برخی حس کنند که بعضی از پزها اصطلاحن زیادی تئاتری است.

3- من ایده‌ی اصلی کار را دوست داشتم و به دلایل شخصی ارتباط عمیقی با کار برقرار کردم اما این دلیل نمی‌شود که متوجه به کلیشه‌ای بودن و شعاری‌بودن خیلی گفت‌گوها نشده باشم. اگر سخت‌گیر باشید ممکن است این مسئله روی اعصاب‌تان برود.

4- هش‌دار می‌دهم که ممکن است با ریتم کار هم مشکل داشته باشید و به‌نظرتان کش‌دار بیاید.

با این همه تماشای‌ش را پیش‌نهاد می‌کنم.