در ورود به سالن وقتی کارگردان تئاتر رو میبینی که ایستاده و به سبک خودش داره بهت خوش آمد میگه کلی از احساس بدی که درباره سالن و .... می خواستی قاطی قضاوتت از نمایش کنی رو فراموش می کنی که این کارگردان به تعداد روزهای اجرای نمایشش این کار رو می کنه؟ اگر می کنه که دست مریزاد.
ما که تو تئاترای ایران معدود می تونیم تو رورانس کارگردان رو ببینیم.
در مورد تئاتر همه نقدها رو دوستان نوشتند و چیزی باقی نمونده ولی چیزی که تو ذهن من از پنجشنبه تا امروز صدا میده اینه که چطور میشه یه تئاتر ادم رو به چندین سال بعدش ببره آینده احتمالیت رو با بیرحمی بکوبه تو صورتت به شکلی که تا چندین روز درگیر قضاوت خودت بشی، این که چطور تو آینده با کسی نشستی که از موضوعات ابتدایی مثل اینکه سگ بیاری یا نه گرفته تا اینکه بچه داشته باشی یا نه اختلاف سلیقه داری. اینکه حتی نظرت درباره مفهوم کمک به همنوع هم ممکنه متفاوت باشه.
چطور یه کارگردان تونستنه تو کمتر از یک ساعت مجموعه بالایی از مفاهیم رو انتقال بده تو این روزایی که با تئاترای پرطمطراق و پر زرق و برق با چاپیدن جیب ملت چیزی هم بهش ارائه نمیدن و تازه یکی از عوامل وقیح‌تر از وقیحش میاد و میگه تو دنیا کارمندا تئاتر موزیکال نمی بینن! یه کارگردان تونسته توانایی های فنیش رو به رخ بکشه.
البته نگذریم از استعداد بی‌پایان آقای بهبودی عزیز که با کوله باری از دانش و توانایی و استعداد ادعایی هم نداره و با احترام به خودش به همه ... دیدن ادامه ›› بیننده هاش احترام میذاره و سرخوردشون نمی کنه. برای این شخصیت نمایش تصور کسی غیر از آقای بهبودی هم برام غیر ممکنه
و صد البته بازی بانو اقبال نژاد هم که متاسفانه کارای قبلیشون رو ندیده بودم حرف نداشت .
درکل میشه گفت وقتی تئاتر خوب میبینی که به وقتت، به شعورت احترام گذاشته، ایستادن و دست زدن برای دست اندر کارانش دلچسبه و کاش میشد برای بعضی از کارا هم نایستیم و دست نزنیم تا اونا هم بفهمن که ما هم فهمیدم تئاترشون به پول سیاه هم نمی ارزیده
در پایان یه نکته هم که پیش از نمایش و از هنگام خرید بلیط من رو عصبانی کرده بود و جزئی از همون احساس‌های بدی بود که می خواست قاطی قضاوتت بشه عدم فروش بهترین جاهای سالن بود ردیف اول و دوم مربوط به از ما بهترون که تقرییا یک چهارم هم تشریف نیاوردن و صندلیشون نصیب کسایی شد که دیر رسیدن. من پیشنهاد می کنم یک یا دو اجرا یا هر چند تا اجرا بگذارید برای دوستان و آشنایان و خواص و ...
اونا که تموم شدن بقیه اجراها رو به عدالت بفروشین که منی که دوست دارم تو سالن های این شکلی ردیف جلو باشم که هم آرتروز زانو نگیریم و هم به صحنه نزدیک‌تر باشم راحت تکلیفم رو بدونم. من حداقل ۵ اجرا رو رد کردم تا آخرش نا امید شدم و با نارضایتی نتونستم ردیف اول بلیط بخرم مجبور شدم ردیف عقب بشینم.