خسته نباشید مرسی مرسی این کار هم مثل کار قبلی که ازتون دیدم عالی بود بخصوص اون شخصیت من دیگری آلبرت و بازی بچه های گروه هم بی نظیر خیلی بخوام ذره بین بگیرم دستم و ایراد بگیرم که نمی شه هم گفت ایراد این بود که من حس کردم تمرین کافی نداشتید کمی فقط کمی شتاب زده اجرا می کردید البته اگه بهم بگی مثلا چی باعث شد اینطور فکر کنی نمی دونم حسی بود که بهم منتقل شد خوب بعضی قسمتها کاملا مشابه همان نوع بازی ای بود که توی آوریل هم دیدیم که می تونه باعث بشه تماشاچی به خلاقیت و تفاوت کار خرده بگیره اما به نظر من ایرادی نداره به اندازه ای که این کار رو متفاوت از کار آوریل بکنه بازی جدیدی ارائه شده بود شخصیت ها و بازی دوستان لحظه ای که آلبرت کتک می خورد واقعا رنج و درد رو دردی که نه از کتک خوردنه از تحقیر شدن هست رو تو چهره آورد من با تمام وجودم تمرکز کرده بودم رو چهره بازیگرها و حرکات بدنشون که به نظر من بی نقص تمام احساس رو منتقل می کرد رذالت، تمسخر، رنج و ... همه و همه این کار شاید در نگاه اول کار متفاوتی به نظر نیاد اما کم کم که داستان جلو می ره به تفاوت ها و نقاط قوت هم اجرا و هم داستان پی می برید.
یه مورد دیگه معمولا در تماشای اجرا برای من مهم هست اینه که من به یه رابطه کاملا قوی بین تماشاچی و بازیگر معتقدم شاید حتی کمی اغراق کنم اما اسم این رابطه رو گذاشتم دیالکتیک تماشاچی بازیگر که تاترهایی که دوستشون دارم اجراهایی هستن که این رابطه زنده بین بازیگر و تماشاچی بر قرار می شه یعنی بازیگر حین اجرا از تماشاچی و غرق شدنش در تماشای اجرا انرژی می گیره و به عکس انرژی و احساس رو متنتقل می کنه بازیگر می تونه با بازی عمقش در آن واحد با تک تک تماشاچی ها در یک رابطه فیس تو فیس من و تو قرار بگیره بطوری که تماشاچی خودش رو در میانه صحنه می بینه و این چیزی هست که در هر دو اجرای گروه شما من شاهدش بودم به شما تبریک می گم و امیدوارم خیلی موفق و پیروز پیش برید شاهد اجرا های بعدی باشم