هنوز وسط جشنواره‌ایم و گفتن از خوبی‌هایش بماند برای آخر. اما خب بنا به‌دلایلی شخصی، یک چند خطی درباره فیلم «همایون غنی‌زاده»:
آقای غنی‌زاده عزیز، شما شاید خیلی خوب بتوانی با مخلوط چهارتا آدم معروف و سلبریتی، المان‌های معروف دنیای سینما و فیلم‌های قدیمی، نوستالژی دهه شصتی و آهنگ‌های خارجی، یک شو-نمایش درست کنی و ملت را با بلیت‌های چند ده‌هزار تومانی بکشانی سالن نمایش. تآتر است و شما هم صاحب اختیار و دمتان هم گرم. اما خب، اینجا سینماست عزیز جان و من یکی گول نمی‌خورم!...
بله؛ در طول فیلم، خیلی گل‌درشت اشاره‌هایی به فیلم‌های معروفی که همه خوب می‌شناسیم می‌شود. طوری که تماشاگر به فیلمی دیگر فکر نکند. ولی خب در واقع، نیمی از مسخره‌باز وام‌دارِ فیلمِ «مردی که آنجا نبود The Man Who Wasn't There» اثر برادران «کوعن» است!... اصل بستر روایت و چند شخصیت اصلی و چیزی که ایده روی آن سوار شده ترکیبی از دو فیلم مردی که آنجا نبود و کمی هم «سویینی تاد» است با همان قاب‌ها و فرم و نماهای کپی‌کاری شده از برادران کوعن!...
اما خب فرق اثر شما با فیلم‌های آنها می‌دانید کجاست؟... آن دو برادر آنقدر ژانر و سبک فیلم‌سازی خودشان را خوب بلدند که می‌دانند کجای فیلم چکار کنند؛ ولی شما مشخص است که نمی‌دانی!... یک چیزی دیدی، یک ایده‌ای داشتی و بعد به‌همان روش ساخت نمایش‌هایتان (که بالاتر عرض کردم) با یک کپی حرفه‌ای از فرم و محتوای آن دو فیلم، همه‌شان را ریختی توی یک دیگ و شروع کردی هم‌زدن و نتیجه شده یک آش شلم شوربا!... یک اثر دفرمه و به‌هم ریخته!... نمونه‌اش، تدوین بد!... مثال: وقتی قرار است تا اواخر فیلم مدام با یکسری اتفاق‌ها و دیالوگ‌های تکراری روزمرگی آرایشگاه و شخصیت‌ها را نشان دهی، پس جای آن نماهای اول که با سرعت بالا کات می‌خورد و روزمرگی آرایشگاه را نشان می‌دهد آنجا نیست!... اینکه تازه یک ایراد ابتدایی است، دیگر باقی ایرادهایش بماند.

خلاصه که،... ... دیدن ادامه ›› فیلمی که من دیدم (مثل چند اثر نمایشی دهن پُر کنِ این سال‌های اخیر) یک پوسته‌ی پر زرق و برق و خوشگل و گول‌زننده و کپی شده است با ایرادهای بزرگ و درونی پوک و تو خالی!...

امتیاز: یک از پنج.