آئورا ...انعکاس، گذشته، حال و آینده‌ی هر شخص!!
دقیقا مثل این است که شخصی خودش را در خواب دیده است، و حالا آن را در بیداری برای خودش تعریف می‏کند. روایت دوم شخصی که فضایی وهم گون ایجاد میکند... داستانی بسیار جذاب که نسخه اصلی پشتوانه های ادبی و هنری بسیاری برای دفاع دارد، به نظر می رسد در نگارش این نمایش خلاصه شدن هایی که ممکن است به اقتضای شرایط و زمان بوده، کمی میان ادراک مخاطب و صحنه و در قدم بعدی باور پذیری لحظات و شخصیت فاصله انداخته و این فاصله به جز در لحظاتی همچنان حفظ می شود... که احتمالن میشد با خلاقیت این فاصله را کمتر کرد.
بازی ها نسبتن به اندازه بود، درست به قدر تجربه ی بازیگران بر روی صحنه، تجربه ای که قطعن حاصل بارها قدم زدن روی صحنه ، دیالوگ گفتن روی صحنه و... است و حتمن به مرور در زندگی حرفه ای هر بازیگری بهتر و بهتر خواهد شد. به خصوص بازی باور پذیر سرکار خانم نوشهری در نقش پنه لوپه بسیار پخته ، به اندازه و باور پذیر بود.
نور و موسیقی به نسبت صحنه و بازی ها اتفاق خوبی بود و به باور پذیری روایت کمک خوبی می کرد. شاید میشد روی خوانایی و روان بودن حرکات بازیگران به هنگام تصویرسازیِ چیزهایی که نیست اما هست، بیشتر کار شود که فضا برای مخاطب باور پذیر تر باشد.
در نهایت بسیار خوشحالم که بعد از مدت ها مجدد عزیزان را بر روی صحنه تئاتر میبینیم و تماشای تلاش هنرمند کم ترین کاری است که می شود برای پر گشودن او انجام داد، حتمن این نمایش را ببینید اگر رمان را هم نخوانده اید، بهتر! اول ببنید و بعد بخوانید تا قدرت ادراک و تصویر سازی شخصی خودتان را محک بزنید.