در بین سه نمایشی که دیروز پشت سر هم در شهرزاد تماشا کردم قطعا مانش رتبه اول رو می گیره. با خودم فکر میکردم اگه همه نمایش هایی که در بین بازیگرانشون سلبریتی دارن متنی به این قوت داشته باشن و کیفیت بازی ها هم در حد بازی درخشان سام درخشانی باشه من شخصا حاضرم هزینه بالای چنین نمایش هایی رو پرداخت کنم و حتما برای تماشا میرم ( ضمنا اینکه با وجود نور شدیدی که مستقیما تو صورتش تابونده میشد با اون تسلط و احساس و انرژی مونولوگ میگفت هم بسیار جای تحسین داره) به غیر از سام درخشانی که توانایی بازیگریش رو نشون داد، مهدی حسینی نیا که مثل همیشه درجه یک و نازنین کریمی هم فوق العاده بود، فقط داشتم فکر میکردم اگه میتونست دیالوگ ها رو با لهجه افغانستانی بگه دیگه واقعا شاهکار میشد (البته اونطوری ممکن بود برای تماشاگران به اندازه کافی واضح نباشه) از همه بازی ها بسیار لذت بردم، متن بسیار قوی و پر کشش بود و توانایی بازیگران در بیان مونولوگ ها با نهایت احساس و تن صدای قوی باعث میشد متن بیشتر و بهتر به جان ما بنشینه، نور پردازی که بی نظیر بود، عاشق اون ستون های نوری که درخت های جنگل رو میساختن شده بودم، در صحنه ای که دختر افغان داشت توی اقیانوس غرق میشد مه های روی زمین به زیبایی هرچه تمام تر امواج آب رو تداعی میکردن، اجرای زنده موسیقی بسیار زیبا بود و هرچه بیشتر ما رو به فضای کار پیوند میزد، بیخود نبود که در زمان رورانس وقتی استاد مرادی روی صحنه اومدن تماشاگران با انرژی مضاعفی تشویقشون کردن، به این تیم درجه یک تبریک میگم و امیدوارم زود به زود از استاد مرادی کار جدید ببینیم.