آیدا سرمست فعال هنری

دزدان جیبوتیچ از مردمی می گفت که آینده خود را به هیچ دادند و با امید واحی چشم به آینده ای پوچ دوختند شاید ...شاید ...شاید کودکش بتواند سحرگاه فردا را ببیند...شاید ...اگر دزدان حریص در کمین نباشند تا لقمه نان را از دستانش بربایند...شاید...
این نمایش اوضاع جامعه کنونی را به صورت یک اتفاق که در یک تعاونی رخ میدهد نشان میدهد که متن و کارگردانی هر دو مفهوم را به خوبی به تماشاچی میرساند و در نهایت طنز تلخ و زیبایی رخ داد که بسیار پر مفهوم و عالی بود