بعد از حدود سه ماه دوباره پام به سالن سینما باز شد.از دو جهت خوشحالم.یکی اینکه دوباره وقت شد برم سینما و دو اینکه خبر خوب برای خاطر خواهای سینمای
... دیدن ادامه ››
هنر و تجربه.دوباره هنر و تجربه از هفته دیگه شروع به کار میکنه.بریم سر فیلم.
یعنی اگه تم خیانت و تجاوز رو از ۹۰ درصد کارگردانهای سینمای ایران بگیری ، عملا فلج میشن.دوربین که تو در و دیوار و دریغ از چهارتا کادر درست و درمون.تموم شد اون دورانی که وقتی میخواستن تنش یا هیجان یا یه موقعیت ملتهب رو نشون بدن ، دوربین رو دست و رو کول و کتف و ترقوه استفاده میکردن خانم آبیار.دوربین رو دست شاید واسه چهار نفری که زیاد سینما رو دنبال نمیکنن ، خیلی حرکت جذابی باشه ولی واسه کسایی که سینما رو یه ذره جدی تر دنبال میکنن این یعنی یه حرکت دم دستی و مزخرف.انقدر داستان رو و تابلوئه که تو همون یک ربع اول میتونی داستان رو حدس بزنی.نه اوج و فرودی ، نه کشش قصهای.پایان هم که هیچی.راجع به خط به خط فیلم و بد بودنش میتونم صحبت کنم ولی نه حوصله تایپ بیشتر از این دارم نه میخوام سر شما رو درد بیارم.تا همینجا هم زیاد نوشتم.
پ.ن : از حماقت بعضی تماشاگرنماها هم که اصلا دیگه نمیگم.