علی کودک دوازده ساله ای است که همراه دوستانش با دزدی قطعات و کار در یک انبار لاستیک، زندگیشان را می گذرانند تا اینکه با پیشنهاد جدیدی از سوی خلافکاران محل مواجه می شوند...
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
یک توقف ایستا و درجا از آقای مجیدی در فرم کارگردانیاش. در واقع این واپسگراییِ ساختاری پس از فیلم «آواز گنجشکها» آغاز شده و در امتداد دوره فطرتشان که از فیلم «محمد رسولالله» شروع و در «آن سوی ابرها» و حالا «خورشید» استمرار و ادامه یافته است، قرار میگرد. ساختار روایی و اساساً فیلمنامه، معیوب و ناتوان از ارائه و اجرای پیرنگهای جاندار و اثرگذار در جانمایه روایت است. بر خلاف آثار پیشینِ کارگردان، فیلم فاقد سکانسهای احساسبرانگیز است و درام عملاً بیشتر از همه فیلمهای پیشین آقای مجیدی در امر ورود به دنیایِ احساسات تماشاگر کمرمق است. تدوین فیلم و شیوه اتصال برخی از سکانسها با یکدیگر نشان از عدم تطابق ذهنیت کارگردان با تدوینگرش (آقای حسندوست) دارد و موسیقی فیلم نیز هرگز در القای شورِ احساسی سکانسهای دراماتیک فیلم کامیاب نیست. هرچند بازی گرفتن آقای مجیدی از نابازیگران همیشه تمجیدبرانگیز بوده اما در نهایت بازی نوجوانِ نقش اول فیلم نیز ابداً چیزی در اندازههای شاهکار نیست و صرفاً شاهد یک بازی خوب از او هستیم و نه چیزی فراتر از این. عمده تمجیدات و سرمستیهای داخلی پس از نمایش فیلم در جشنواره تا به امروز، پس از دیدن آن برایم نهتنها تعجببرانگیز که باور نکردنی است. آنهمه گریه و زاری در نشست مطبوعاتی فیلم در جشنواره فجر و اینهمه وادادگی و مسحور شدنِ منفعلانه مخاطبِ ایرانی (که روز به روز ذائقه بصریاش نازلتر و بیشتر مستحیل در سلیقه آمریکایی میشوند) حقیقتاً مایه تدقق و تأمل است. با این همه «خورشید» یکی از ضعیفترین آثار فیلمساز شریف و مولف سینمای ایران؛ آقای مجید مجیدی است. به امید ساخت فیلمهایی درخشانتر از ایشان.
هنوز بعد از چندروز که از دیدن فیلم می گذره، سکانس به سکانسش جلوی چشممه. بازی بی نظیر بازیگر نوجوانش و مشقت های زیادی که از سر گذروند. واقعا دیدنش رو به همه پیشنهاد می کنم.
بالاخره بهترین فیلم این دوره از جشنواره هم دیدم . یک فیلم انسانی , برانگیزاننده و عمیق . فیلم سراسر احساسی و دل نشین بود , حتی باوجود تلخی و درد زیادی که روایت می کرد اما باز هم شیرین بود . به شدت ارتباط برقرار کردم و لذت بردم از بازی بی نظیر بچه ها و مخصوصا بازیگر نقش علی که اگر من داور بودم قطعا سیمرغ بهترین بازیگر رو بهش می دادم . خلاصه واقعا کیف کردم بعد از دیدن این همه فیلم متوسط .
امتیاز من : ۸ از ۱۰