من این فیلم رو خیلی دوست داشتم همه چیزشو
رضا عطاران یک ویژگی جالب داره که توی خیلی ازفیلمهاش میبینم، تلاش زیادی برای اصلاح گذشته انجام نمیده. این بار هم وقتی وسایلشو میدزدن بجای داد و بیداد و پلیس و ... شرایط رو می پذیره و میره سراغ راه حل!
به شخصه لازم دارم که از این شیوه رفتاری ، یاد بکیرم.
شاید با اغماض هم نشه گفت فیلم خیلی خوب و عالییه، اما این روایت کاملا "عطارانیه" که خواسته مسائل ومشکلات تناقضات و توهمات و تصورهای عجیب غریب خیلی ها از فرنگ و ... رو نشون بده و ... حتی به سبک سریالهای عطاران پر از صحنه های دستشویی رفتنه و ... است و پیامی که به نظر من به چشم می آمد این بود که " آدم کم هوش ، بی سواد و متوهم، هرجا که باشه و هر جا که بره شرایط همینه که هست" ...یه جاهایی از فیلم حتی آدم فکر میکنه یه "مستربین" تو مخی اما جدی با ورژن ایرانی رفته به کن! و البته به نظرم سوژه ای که فیلم داشت خیلی بهتر از این میتونست طرح بشه . اما دیدن یه فیلم با سبک شخصی، میتونه خالی از لطف نباشه. و همه فیلم یکطرف و عنوان بندی اول فیلم یک طرف.