فیلم›بر دروازه ابدیت

فیلمی بغایت دلنشین با تصاویری لطیف و دیالوگهایی مطبوع، بحقیقت یادآور پرده های ونگوگ، بمثابه شعری طولانی که بازی هنرمندانهٔ ویلیام دفو گل سرسبد آن است. فقط حیف که اصرار کارگردان بر دوربین روی دست و قرار دادن دوربین در زوایای بسیار غیر معمول بجای افزایش حس شاعرانگی یا بازنمایی چشم انداز ونگوگ، باعث ایجاد شلختگی بصری در کلیت اثر شده، اگر چه به تفکیک سکانسها دلنشینند.
به هر حال فیلمی است درخور و با توجه به پیشینهٔ کارگردان می توان دریافت که اشنابل زندگی نامه ساز چیره دستی است.