یادداشت لاله محمودی درباره فیلم ماهورا

ماهورای حمید زرگر نژاد فیلمی معلق میان و جنگ و زندگی است. معلق از این نظر که مخاطب نمی داند تکلیفش با فیلم چیست؟ آیا باید د به قصه قبیله وعشیره ای که در مناطق مرزی زندگی می کنند و آداب و رسوم خاص خود را دارند و نیمی به زبان فارسی و نیم دیگر به زبان عربی سخن می گویند و مشترکات بسیار زیادی  از جمله علقه ها و ارتباطات فامیلی و خونی میان ایشان و اعراب عراقی ان سوی مرز وجود دارد دل ببندد؟ یا اینکه پیگیر ماجرای نجات خلبان ایرانی که هواپیمایش سقوط کرده و عکسهای زیاد و مهمی از تاسیسات دشمن ثبت و در صندلی اش جاسازی کرده باشد؟ 
در واقع مشکل اینجاست که زرگر نژاد به عنوان نویسنده فیلمنامه در پرداخت بیشتر و افزونتر به نقطه مرکزی درام توجه و دقت لازم را به خرج نداده و احتمالا چون هر دو موضوع برایش دارای اهمیت بوده تصمیم گرفته تا دو هسته موازی برای مرکزیت درامش در نظر بگیرد که این مساله به کلیت فیلمنامه آسیب وارد ساخته و از همین رو مخاطب تا انتها تکلیفش روشن نیست که می بایست تمرکز ش را بر موضوع اول استوار کند یا دومی؟ ضمن اینکه در پرداخت هر دو موضوع هم ابهامات، اشکالات و حفره هایی در فیلمنامه دیده می شود که از ارزشهای آن می کاهد و سئوالات بی پاسخ فراوانی را در ذهن مخاطب پدید می آورد که اکثر قریب به اتفاق آنها حتی اسم فیلم هم نامفهوم و بی پاسخ می ماند که یکی از دلایل آن تعدد شخصیتهای داستان داستان باشد که هر کدام برایشان شناسنامه ای در نظر گرفته شده و هر کدام سهمی در پیشبرد داستان دارند و همین مساله جمع کردن و به پایان رساندن قصه و فیلم را سخت و سخت تر می کند.
ساختار اما از فیلمنامه مطلوبتر است و بیننده با فیلمی مواجه است که به لحاظ اجزای بصری و ساختاری هماهنگی بیشتری دارند که از این میان میتوان به لوکیشن های زیبای فیلم، طراحی صحنه، موسیقی متن و برخی جلوه های ویژه بصری اشاره کرد و چنانچه کارگردان در انتخاب بازیگر و هدایت همه ایشان در یک جهت اندکی موفق تر عمل می کرد و همچنین لهجه بازیگران اصلی فیلم مورد بازنگری بهتر و بیشتری قرار می گرفت می توانستیم از بازی خوب بازیگران نیز یاد کنیم که متاسفانه در فیلمی که روی پرده دیدیم این مهم وجود نداشت و بازی هیچیک از بازیگران راضی کننده به نظر نمی رسد. همچنین به نظر می رسد که فیلم برای چابکتر شدن و ایجاد ارتباط بهتر با مخاطب ،برای اکران عمومی نیاز به تدوین مجددی دارد تا بتواند حضور موفق تری را تجربه کند . اما در همین وضعیت موجود نیز ماهورا فیلمی قابل احترام با داستان و ساختاری احترام است که می بایست سازندگانش را برای توجه به چنین موضوع و مضمونی مورد ستایش قرار داد.