دروازه سنگی:
“بالستیک زخم” نمایشی از جنس دردهای خاموش و زخم‌های نمادین است. امین ابراهیمی، کارگردان این اثر و به نویسندگی پیام لاریان، با نگاهی جامعه‌شناسانه و الهام از نظریات پیر بوردیو، تأثیر خشونت‌های نرم بر روان انسان را به صحنه کشیده است. اجرای این نمایش در خوی، علاوه بر استقبال کم‌نظیر مخاطبان، چالش‌های خاصی نیز به همراه داشت. او در  گفتگوی اختصاصی با ما از دغدغه‌هایش در تئاتر، سختی‌های اجرای نمایش در خوی و امیدش به آینده تئاتر در این شهر می‌گوید.
روایت یک زخم؛ از تهران تا خوی
امین ابراهیمی، چهره‌ای شناخته‌شده در تئاتر ایران، بار دیگر با اثری پرمحتوا و جسورانه، نگاه‌ها را به خود جلب کرده است. «بالستیک زخم»، نمایشی که ریشه در نظریات پیر بوردیو، جامعه‌شناس برجسته فرانسوی، دارد، این بار در خوی اجرا شد تا مخاطبان این شهر را با جنبه‌های تازه‌ای از خشونت نمادین و روان‌شناسی اجتماعی روبه‌رو کند.
چرا «بالستیک زخم» در خوی؟
ابراهیمی در پاسخ به این پرسش که چه شد این نمایش را در خوی به صحنه برد، می‌گوید:
«هدف، روشن نگه داشتن چراغ تئاتر در این شهر بود. تئاتر یعنی آگاهی، و «بالستیک زخم» دقیقاً این مفهوم را به نمایش می‌گذارد. این نمایش، زخم‌های نادیدنی‌ای را که از کودکی تا بزرگ‌سالی بر روح انسان‌ها می‌نشیند، آشکار می‌کند.»
نمایشی که به عمق روان می‌زند
ابراهیمی درباره انتخاب این متن و مفاهیم آن توضیح می‌دهد:
«این اثر بر اساس نظریه بوردیو، تأثیر خشونت‌های نرم و نمادین را بر زندگی فردی و اجتماعی نشان می‌دهد. برای من، پوسته‌ی داستان اهمیت چندانی ندارد، بلکه عمق نمایشنامه است که آن را ارزشمند می‌کند. نمایشنامه‌نویس با هوشمندی، هنرهای نمایشی را با روان‌شناسی تلفیق کرده است. ما اغلب، چه در خانواده و چه در جامعه، با تحقیرهای کلامی و رفتاری، اعتماد به نفس یک فرد را از بین می‌بریم. این تأثیرات می‌تواند به وسواس فکری، تزلزل در تصمیم‌گیری‌های روزمره و حتی پیامدهای خطرناک‌تر منجر شود.»
چالش‌های اجرا در خوی؛ از تهران تا بروکراسی محلی
ابراهیمی که تجربه‌ی سال‌ها فعالیت در تئاتر تهران را دارد، از دشواری‌های اجرای نمایش در خوی می‌گوید:
«یکی از عجیب‌ترین چالش‌ها این بود که برای اجرای یک تئاتر باید با فرمانداری، اداره اطلاعات، فرماندهی انتظامی و سپاه هماهنگ کنیم و مجوز بگیریم! در تهران هرگز چنین فرآیندی را ندیده بودم. در حالی که مطابق قانون، آیین‌نامه‌ی نظارت بر نمایش و صدور پروانه‌ی اجرا تنها توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تنظیم و اجرا می‌شود.»
استقبال گرم مردم؛ امیدی برای آینده تئاتر خوی
با وجود این چالش‌ها، نمایش «بالستیک زخم» با استقبال خوب مخاطبان در خوی مواجه شد. ابراهیمی با رضایت از این استقبال می‌گوید:
«مردم هنرفهیم خوی بار دیگر ثابت کردند که میزبانان بی‌نظیری برای هنرهای نمایشی هستند. این اجرا، پیام روشنی برای هنرمندان جوان تئاتر خوی داشت: اگر من با تمام محدودیت‌ها توانستم، شما هم می‌توانید. کافی‌ست همت کنید.»
محدودیت سنی و فرم اجرایی؛ وفاداری به متن، اما با تأکید بر احساس
نمایش «بالستیک زخم» با محدودیت سنی ۱۶+ اجرا شد. ابراهیمی درباره دلیل این تصمیم می‌گوید:
«به عنوان یک اصل انسانی، علاقه‌ای ندارم که خشونت‌های کلامی و رفتاری را به مخاطبان کم‌سن نشان دهم، حتی در قالب یک نمایش.»
او همچنین درباره سبک اجرایی این نمایش توضیح می‌دهد:
«به متن کاملاً وفادار ماندم، اما در شیوه‌ی اجرا تمام تلاشم را کردم که عمق درد را به مخاطب منتقل کنم. طراحی صحنه و دکور نیز کاملاً مینیمالیستی بود تا به واقع‌گرایی فضای قصه کمک کند.»
بازیگران و تمرینات؛ پنج ماه تعهد و شور هنری
ابراهیمی درباره روند انتخاب بازیگران و تمرینات می‌گوید:
«برای من، تعهد و علاقه در اولویت است. بازیگران این نمایش با شور و اشتیاق در تمام پنج ماه تمرین حضور داشتند. نکته‌ی جالب این بود که اکثر بازیگران، شخصیت‌هایشان در نمایش کاملاً متفاوت از ویژگی‌های واقعی‌شان بود، و این چالش را برای من جذاب‌تر می‌کرد.»
آینده‌ای برای تئاتر در خوی؟
با وجود تمام سختی‌ها، ابراهیمی امیدوار است که تئاتر در خوی همچنان زنده بماند:
«تئاتر، نماد فرهنگ و آگاهی است. امیدوارم این هنر در خوی همچنان بدرخشد و هنرمندان جوان، با تمام موانع، راه خود را پیدا کنند.»
نمایش بعدی؟ شاید نه، اما یک ورکشاپ بازیگری در راه است!
با این‌که اجرای مجدد «بالستیک زخم» در شهرهای دیگر فعلاً در برنامه‌ی ابراهیمی نیست، او از ایده‌ی برگزاری ورکشاپ بازیگری در خوی خبر می‌دهد:
«فعلاً برنامه‌ای برای اجرای جدید ندارم. اما اگر بخواهم کاری در خوی انجام دهم، قطعاً یک ورکشاپ بازیگری خواهد بود تا تجربه‌هایم را با علاقه‌مندان به اشتراک بگذارم.»
پایان‌بندی؛ چراغی که باید روشن بماند.
«بالستیک زخم»، بیش از یک نمایش، تلنگری بود برای جامعه‌ی تئاتری خوی؛ پیامی از یک هنرمند که با وجود همه‌ی موانع، صحنه را رها نکرد. ابراهیمی با این اجرا نشان داد که تئاتر، حتی در دورافتاده‌ترین نقاط، همچنان می‌تواند بستری برای آگاهی، تحول و امید باشد.

به گزارش روابط عمومی تماشاخانه هما، دو نمایش مغازه خودکشی به نویسندگی حمید رضا متولی و کارگردانی حسین نصیری و نمایش ژن زامبی به نویسندگی و طراحی و کارگردانی حامد رحیمی نصر از نهم فروردین ماه در این تماشاخانه به روی صحنه می‌رود.
بنا به این گزارش نمایش مغازه خودکشی  ساعت ۲۱ در سالن شیشه ای  و همچنین نمایش ژن زامبی ساعت ۲۱:۳۰ در سالن شماره یک تماشاخانه هما به روی صحنه می‌روند.

علاقه مندان می‌توانند جهت کسب اطلاعات بیشتر و تهیه بلیط به سایت تیوال مراجعه کنند

به گزارش روابط عمومی تماشاخانه ایران‌شهر، آمار فروش و تعداد تماشاگران نمایش‌های «جزیره لؤلؤ»، «اشتراکی»، «بیستوهیچ»، «غرب غمگین» و «برادران کارامازوف»، که در فاصله‌ زمانی ۱۷ بهمن تا ۲۵ اسفند سال جاری در سالن‌های سمندریان و ناظرزاده‌ کرمانی‌ به صحنه رفتند، به تفکیک اجراها مشخص شد.

نمایش «جزیره لؤلؤ» که به کارگردانی‌ ستاره پسیانی در سالن سمندریان با ظرفیت ۲۴۵ تماشاگر و قیمت بلیت ۳۵۰ هزار تومان روی صحنه رفت؛ با ۲۵ اجرا و میزبانی از ۵۹۴۴ تماشاگر، توانست به فروشی معادل ۱ میلیارد و ۸۷۹ میلیون و ۲۰۵ هزار تومان دست پیدا کند.

نمایش «اشتراکی» به کارگردانی مرتضی شاه کرم در سالن سمندریان و قیمت بلیت ۲۵۰ هزار تومان روی صحنه رفت؛ با ۳۲ اجرا و میزبانی از ۱۷۰۹ تماشاگر فروشی معادل ۲۳۷ میلیون و ۷۸۷ هزار تومان داشته‌ است.

نمایش «بیستوهیچ» به کارگردانی فرید قادرپناه در سالن ناظرزاده با ظرفیت ۲۱۲ تماشاگر و قیمت بلیت ۳۵۰ هزار تومان، و با ۲۶ اجرا توانست با میزبانی از ۱۶۸۵ تماشاگر به فروشی معادل ۳۴۱ میلیون و ۸۸۰ هزار تومان دست پیدا کند.

نمایش «غرب غمگین» به کارگردانی فواد خراباتی نیز در سالن ناظرزاده و قیمت بلیت ۳۵۰ هزار تومان، و با ۳۳ اجرا توانست با میزبانی از ۳۹۳۷ تماشاگر فروشی معادل ۱ میلیارد و ۱۲۷ میلیون و ۲۹۰ هزار تومان داشته باشد.

نمایش «برادران کارامازوف» که به کارگردانی‌ اشکان خیل نژاد در سالن سمندریان با ظرفیت ۱۵۰ تماشاگر و قیمت بلیت ۴۰۰ و ۵۸۰ هزار تومان روی صحنه رفت؛ با ۱۶ اجرا و میزبانی از ۲۲۶۵ تماشاگر، توانست به فروشی معادل ۹۲۲ میلیون و ۷۴۳ هزار تومان دست پیدا کند.

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در آذر بایجان غربی، نمایش «بالستیک زخم» نوشته  پیام لاریان و کارگردانی امین ابراهیمی از یکم تا ۵ اسفند ۱۴۰۳ در مجتمع فرهنگی هنری شهرستان خوی به اجرا در آمد. نمایش «بالستیک زخم» یک درام روانشناختی با نگاهی پست مدرن است که به آسیب شناسی جنایت و قتل های ناموسی در یک جامعه پرمعضل می‌‌پردازد. این نمایش، تراژدی فقدان در یک موقعیت بی ثبات انسانی و اجتماعی است. بالستیک به معنای پرتابه شناسی یا در تعریف جامع‌تر علم مکانیک، به نحوه پرواز و اثر پرتابه‌ها به ویژه انواع گلوله، بمب غیر هدایت شونده و راکت‌ها گفته می‌شود. اسمی پر محتوا بر نمایشی که مسئله‌اش فقط طرح یک داستان جنایی نیست، مسئله اصلی در این نمایش، انگیزه و چگونگی شکل گرفتن یک قتل در بین گروهی ازجوانان یک جامعه خشونت زده است.
در این نمایش آذین باقری، عطا برسام، امین ابراهیمی ایفای نقش کردند. سایر عوامل اجرایی این نمایش عبارت بودند از: دستیار کارگردان: سمیه محمدلو، طراح و مجری، گریم: رضا پور فرج، پوستر: فرشته علیجانی، مدیر روابط عمومی: فاطمه ابراهیمی، عکاسان: مونا قهرمانی، کوثر علیلو

به گزارش مشاور رسانه‌ای پروژه، گروه نمایشی «ذرات آشوب» همزمان با اجرای این اثر در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر، مسابقه داستان‌نویسی مینیمال ۱۰ کلمه‌ای را برگزار می‌کند.
داستان‌نویسی مینیمال با استفاده از کلمات «ذرات»، «آشوب» و «هرمز» و در ۱۰ کلمه‌ خواهد بود.
این مسابقه با دبیری ابراهیم پشت‌کوهی و با داوری رویا نونهالی، احسان عبدی‌پور، علی قنبری، مهسا محب‌علی و ابراهیم پشت‌‌کوهی برگزار می‌شود که همه علاقه‌مندان می‌توانند در این رویداد شرکت کنند و دارای محدودیتی نیست.
ارسال آثار:
نام و نام خانوادگی، سن، شماره تماس و داستان ۱۰ کلمه‌ای به راه‌های ارتباطی رویداد ارسال شود.
هر نفر امکان ارسال سه داستان کوتاه را دارد.
راه‌های ارتباطی:
تلگرام: ۰۹۹۱۹۴۰۰۶۶۵
اینستاگرام: @titowak
ایمیل: theatre.titowak@gmail.com
جوایز:
سه اثر به‌عنوان آثار برگزیده اعلام می‌شود.
(به ترتیب)
نفر اول: ۱۵ میلیون تومان
نفر دوم: ۱۰ میلیون تومان
نفر سوم: ۵ میلیون تومان
همچنین دیگر آثار ارسالی بنا به تشخیص هیئت‌داوران به صورت یک کتاب به چاپ خواهد رسید.
مهلت ارسال آثار: از ۲۶ اسفندماه ۱۴۰۳ تا ۲۰ فروردین ۱۴۰۴
لازم به‌ذکر است؛ نمایش «ذرات آشوب» به نویسندگی و کارگردانی از هفتم فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۹ همزمان با روز ملی هنرهای نمایشی در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه خواهد رفت.
نمایش «ذرات آشوب» پرتره‌ای از دلاوری و پردلی مردم محجوب جزیره هرمز برای بیرون راندن اشغالگران پرتغالی را به تصویر می‌کشد که نشان‌دهنده عظمت روح ایرانی و جنگاوری‌ آنها برای دفاع از میهن‌شان است.
این اثر نمایشی در چهل‌وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر تنها دو شب روی صحنه رفت که با استقبال مخاطبان مواجه شد.
در بخشی از خلاصه داستان این نمایش آمده است: «برای کشتی‌های بی‌لنگر، موج‌ها تصمیم می‌گیرند؛ من سیزده هزار رگم به این سرزمین عاشق است.»
این اثر نمایشی با حضور بیش از ۳۰ بازیگر و گروه موسیقی جنوب در نوروز ۱۴۰۴ روی صحنه می‌رود.
علاقه‌مندان برای تهیه بلیت این اثر می‌توانند به سایت تیوال مراجعه کنند.

نمایش«بالستیک زخم» یک درام روانشناختی با نگاهی پست مدرن است که در روند قصه شاهد تغییر روان و خط فکری کارکتر اصلی از وسواس فکری به جنون فکری میشویم. این نمایش، تراژدی فقدان در یک موقعیت بی ثبات انسانی و اجتماعی است. بالستیک به معنای پرتابه شناسی یا در تعریف جامع‌تر علم مکانیک، به نحوه پرواز و اثر پرتابه‌ها به ویژه انواع گلوله، بمب غیر هدایت شونده و راکت‌ها گفته می‌شود. اسمی پر محتوا بر نمایشی که مسئله‌اش فقط طرح یک داستان جنایی نیست، مسئله اصلی در این نمایش، انگیزه و چگونگی شکل گرفتن یک قتل در بین گروهی ازجوانان یک جامعه خشونت زده است.

خبرنگار هفت‌رخ با کارگردان این اثر به گفتگو نشسته است.

– آقای ابراهیمی، لطفاً کمی درباره خودتان و مسیر ورودتان به دنیای تئاتر بگویید.

سلام و احترام خدمت شما و تمامی دوست‌داران تئاتر…از هشت سالگی شروع شد… پدرم تئاتر کار می‌کرد و من از آن زمان علاقمند به این هنر شدم، در دوران راهنمایی متنی به نویسندگی پدرم به نام (دکتر قلابی) را در مدرسه به اجرا بردم و جایزه بهترین اثر نمایشی در منطقه را از مدرسه مان دریافت کردم. سال‌ها گذشت سال ۹۵ نمایشنامه‌ی آدم برفی را نویسندگی و کارگردانی کردم و در تهران به اجرا رساندم. از آن سال به بعد سعی کردم بصورت مرتب فعال باشم. در طول این سال‌ها همیشه دوست داشتم برای زادگاهم کاری هنری انجام دهم و این امر را رسالتی بر خود می‌دانستم تا این که خداروشکر نمایش بالستیک زخم را به اجرا رساندم.

– چه شد که تصمیم گرفتید نمایش بالستیک زخم را در خوی روی صحنه ببرید؟

هدف این بود که چراغ تئاتر در شهر هنردوستمان روشن شود. تئاتر یعنی آگاهی و متن بالستیک زخم این امر را به نمایش می گذارد.

 – نمایش بالستیک زخم چه مفاهیمی را در خود جای داده و چرا این متن را برای اجرا انتخاب کردید؟

این متن از نظریه پیر بوردیو جامعه شناس فرانسوی تابعیت دارد که درباره تاثیر خشونت‌های نرم و یا نمادین بر زندگی یک فرد، جامعه و… سخن می گوید، راستش برای خود من پوسته‌ی نمایشنامه جذابیت خاصی ندارد، دلیل انتخاب این متن برایم عمق نمایشنامه‌ای که نویسنده با خلاقیت و هوش بالا هنرهای نمایشی را با مبحث آسیب‌های روانشناسی تلفیق کرده وقتی متاسفانه ما چه در خانواده چه در جامعه از کودکی فردی را به شکل های مختلف کلامی و رفتاری تحقیرش می‌کنیم و اعتماد به نفس یک شخص را دلیل نابلد بودن‌هایمان می‌کنیم حال چه به عمد چه غیرعمد، تاثیرات گوناگونی بر روی روان آن شخص می‌گذارد که یکی از آن‌ها می‌تواند وسواس فکری و نداشتن اراده‌ی کافی برای معمولی ترین تصمیم گیری های روزمره باشد. حال وقتی شخصی با چنین آسیب های روانشناسی و امثالهم سوار بر قدرت شود ممکن است چه خطراتی برای خود، جامعه داشته باشد. حرفم در نمایش این بود: عشق و احترام به همدیگر سرلوحه رفتارهایمان باشد.

– این نمایش در سال ۱۳۹۶ جایزه بهترین نمایشنامه را دریافت کرده است. آیا در اجرای شما تغییری در متن یا شیوه اجرا ایجاد شده است؟

تغییر در متن خیر... چون اصولا به متن وفادارم. اما در شیوه‌‌ی اجرا تمام تلاشم بر این بود که عمق درد را مخاطب حس کند.

– درباره اجرا و چالش‌های اجرا برای هفت‌رخی‌ها بگوئید. اجرای تئاتر در خوی با چه چالش‌هایی روبه‌رو است؟ آیا امکانات و حمایت‌های لازم برای گروه‌های تئاتری وجود دارد؟

چالش های عجیب! اینکه برای اجرای یک تئاتر باید با فرمانداری، اداره اطلاعات، فرماندهی انتظامی و سپاه هماهنگ کرد و بعد مجوز گرفت! چندین سال در تهران فعالیت داشته‌ام و تا به حال همچین چیزی نه دیده بودم نه شنیده بودم. گروه های تئاتری یکبار متن را در خدمت مرکز هنرهای نمایشی جهت بازخوانی ارائه داده و بار دوم جهت بازبینی کارشناس آن مرکز به تماشا می‌نشینند و تمام که طبق بند ۲۱ ماده‌ی ۲  قانون اهداف و وظایف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و به استناد اصل ۱۳۸ قانون اساسی، آیین نامه‌ی نظارت بر نمایش و صدور پروانه نمایش تصویب شده است.

– بازخورد مخاطبان و جامعه هنری خوی نسبت به این نمایش چگونه بوده است؟

خدا را بی نهایت شاکرم که استقبال گرمی از اجرا شد و همانطور که یقین داشتم مردم هنرفهیم خوی بار دیگر نشان دادند که میزبان بی‌نظیری برای کارهای هنری _ نمایشی هستند.
با توجه به محدودیت سنی (۱۶+) برای نمایش، آیا محتوای آن دارای صحنه‌های خاصی است که نیاز به هشدار داشته باشد؟ طبق اصل انسانیت علاقه‌ای به نشان دادن خشونت‌های کلامی و رفتاری در مقابل کودکان و رده‌های سنی پایین تر نیستم. حتی در قالب یک نمایش… دلیل فقط همین بود.

– درباره گروه و بازیگران بیشتر برای ما توضیح دهید. چگونه ترکیب بازیگران را انتخاب کردید و تمرینات گروه به چه شکلی پیش رفت؟

غالبا برایم متعهد بودن و علاقه مهم است. بقیه موارد بنظرم در روند تولید حل شدنی ست بازیگران با شور و ذوق تمام در تمامی پنج ماه تمرینی که داشتیم حاضر می‌شدند.

– چه ویژگی‌هایی در بازیگران این نمایش وجود دارد که آن‌ها را برای این نقش‌ها مناسب کرده است؟

اینکه کاملا برعکس کارکترهای قصه بودند و اتفاقا این چالش کار را برای من در کارگردانی راحت‌تر می‌کند.

 – با توجه به شرایط فرهنگی و استقبال از تئاتر در خوی، چشم‌انداز شما برای تئاتر این شهر چیست؟

امید به این دارم چراغ تئاتر در شهرمان روشن بماند چرا که تئاتر نماد فرهنگ و آگاهی‌ست. رساندن نمایش بالستیک زخم به اجرا، سخنی بود با هنرمندان جوان تئاتر خوی؛ وقتی امین ابراهیمی با اینکه در شهر خودش نبود، آمد و در کمتر از پنج ماه با کمترین امکانات و شرایط سخت حاضر، نمایشی بر روی صحنه برد پس شما هم می‌توانید. همت کنید دوستانِ جان

– وضعیت تئاتر در ایران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

وخیم و دردناک. در تهران هزینه سالن‌های خصوصی سر به فلک کشیده در اکثر شهرستان ها هم حتی سالنی با استانداردهای اولیه برای اجرا وجود ندارد که به شدت نیاز به اتاق فکر و عمل دارد.

– آیا حمایت‌های دولتی و خصوصی از تئاتر کافی است؟

چه اقداماتی می‌توان انجام داد تا شرایط بهتر شود؟ قبل از هر اقدامی باید طرز فکرمان را عوض کنیم اینکه (تئاتر نان نمی‌شود) جمله ایست که به اشتباه باب شده، تئاتر نماد فرهنگ و هنر است، شما اگر هنر زیست سالم را داشته باشید، شادتر و آگاه‌تر زندگی خواهید کرد و زندگی باب دلتان خواهد بود. این رسالت تئاتر است که در زندگیتان تاثیر مثبتی بگذارد به شرط آن که چرخه‌ی آن زنده بماند.

– چقدر استقبال مخاطبان از تئاتر را مثبت می‌بینید؟ چگونه می‌توان مردم را بیشتر به سالن‌های تئاتر جذب کرد؟

شما اگر هفته‌ای یک تئاتر هم به اجرا ببرید مردم از شما استقبال خواهند کرد. مشکل ما در ساخت است. ساخت و همسو شدن مسئولین مرتبط با جوانان تئاتری
از نظر شما آینده تئاتر ایران به چه سمتی خواهد رفت؟ حال تئاتر خوب نیست در آینده امیدوارم به شکلی جدی به این هنر اصیل پرداخت و پردازش شود، تا بنیان‌های فرهنگی کشورمان حفظ شود.

– در حال حاضر روی چه پروژه‌هایی کار می‌کنید و برنامه‌های آینده‌تان چیست؟

تمام تلاش و تمرکزم بر این است که تئاتر در زادگاهم جانی دوباره بگیرد.

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی پروژه، نمایش «مهمانی شام» به نویسندگی نیل سایمون و تهیه‌کنندگی و کارگردانی حسام انوری از ۱۰ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۹:۴۵ روی صحنه می‌رود.

سوسن پرور و امیر غفارمنش بازیگران این نمایش هستند، سوسن پرور در نوروز امسال برنامه جوکر را در شبکه نمایش خانگی نیز دارد و امیرغفارمنش در کنار «مهمانی شام» بازیگر نمایش ایرج، زهره، منوچهر  هستند.

ایمان کربلاییان، دنیا مستعلمی، نوید سیاتیری و فائزه کلبری در «مهمانی شام» به ایفای نقش پرداخته‌اند.

نویسنده: نیل سایمون/ کارگردان و تهیه‌کننده: حسام انوری/ بازیگران: سوسن پرور، امیر غفارمنش، ایمان کربلاییان، دنیا مستعلمی، نوید سیاتیری، فائزه کلبری/ گروه کارگردانی: نوید سیاتیری، آناهیتا روحی/ طراح صحنه: سعید حسنلو/ طراح نور: فرشاد نصیری/ طراح لباس: نیاز حمیدی/ طراح پوستر: کمال کچوئیان/ روابط عمومی: رومینا سندگل‌ زاده

فروش بلیت نمایش «مهمانی شام» که قرار است در سالن شماره ۲ پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه برود از ساعت ۱۲ ظهر روز پنجشنبه ۲۳ اسفند ماه آغاز خواهد شد.

نمایش «مهمانی شام» به کارگردانی حسام انوری از ۱۰ فروردین در پردیس تئاتر شهرزاد اجرا می‌شود.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی پروژه، نمایش «مهمانی شام» براساس نمایشنامه‌ایی با همین نام اثر نیل سایمون و ترجمه مهتاب صفدری به کارگردانی و تهیه‌کنندگی حسام انوری در سالن شماره ۲ پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه می‌رود.

«مهمانی شام» با سبک کمدی از ۱۰ فروردین ۱۴۰۴ ساعت ۱۹:۴۵ به مدت ۶۰ دقیقه میزبان مخاطبان می‌شود.

«مهمانی شام» یکی از آثار مهم نیل سایمون نمایشنامه‌نویس و فیلمنامه‌نویس معاصر آمریکایی است. این نمایش روایتگر یک مهمانی است که هیچ‌ یک از افراد حاضر دیگری را نمی‌شناسد. چرا و توسط چه‌کسی به این مهمانی دعوت شده‌اند؟

در خلاصه نمایش آمده است: شش‌نفر به یک مهمانی شام که توسط پل ژرار، وکیل برجسته و زبده امور طلاق تدارک دیده شده دعوت می‌شوند. مهمان‌ها با هم روبه‌رو می‌شوند. با یک مهمانی عادی مواجه نیستیم!

علاقمندان می‌توانند برای کسب اطلاعات بیشتر و رزرو بلیت به سایت تیوال مراجعه کنند.

رویا ‌جاویدنیا و مهدی ‌حسینی‌نیا به‌عنوان اولین گروه بازیگران نمایش «ذرات آشوب» به نویسندگی و کارگردانی ابراهیم پشت‌کوهی معرفی شدند.

به گزارش مشاور رسانه‌ای پروژه، نمایش «ذرات آشوب» به نویسندگی و کارگردانی ابراهیم پشت‌کوهی، از هفتم فروردین سال ۱۴۰۴ ساعت ۱۹ و به‌عنوان اجرای ویژه نوروزی در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه خواهد رفت.

رویا ‌جاویدنیا و مهدی ‌حسینی‌نیا به‌عنوان اولین گروه بازیگران این اثر نمایشی معرفی شدند.

همچنین در این پروژه نمایشی محمد ‌قدس به‌عنوان مشاور تهیه و تولید، یوسف وجدان‌دوست مجری طرح و عسل ‌کلاکی مدیر پروژه و برنامه‌ریز، ابراهیم پشت‌کوهی را همراهی می‌کنند.

نمایش «ذرات آشوب» پرتره‌ای از دلاوری و پردلی مردم محجوب جزیره هرمز برای بیرون راندن اشغالگران پرتغالی را به تصویر می‌کشد که نشان‌دهنده عظمت روح ایرانی و جنگاوری‌ آنها برای دفاع از میهن‌شان است.

این اثر نمایشی در چهل‌وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر تنها دو شب روی صحنه رفت که با استقبال مخاطبان و هنردوستان مواجه شد.

در بخشی از خلاصه داستان این نمایش آمده است: «برای کشتی‌های بی‌لنگر، موج‌ها تصمیم می‌گیرند؛ من سیزده هزار رگم به این سرزمین عاشق است.»

این اثر نمایشی با حضور بیش از ۳۰ بازیگر و گروه موسیقی جنوب در نوروز ۱۴۰۴ روی صحنه می‌رود.

دیگر بازیگران و عوامل این اثر نمایشی به‌زودی معرفی خواهند شد.

پیش‌فروش بلیت‌ این نمایش، امروز سه‌شنبه ساعت ۱۶ در سایت تیوال آغاز خواهد شد.

نمایش «کالیگولا» به نویسندگی و کارگردانی مهرداد مصطفوی از ۷ فروردین ماه در مجموعه تئاتر شهر روی صحنه خواهد رفت.

به گزارش روابط‌ عمومی، نمایش «کالیگولا» براساس نمایشنامه «کالیگولا» اثر آلبر کامو به نویسندگی و کارگردانی مهرداد مصطفوی از ۷ فروردین ماه ساعت ۲۰ در تالار قشقایی مجموعه تئاترشهر روی صحنه خواهد رفت.

بازیگران این نمایش به ترتیب حروف الفبا؛ نگین ‌جاوید، زهرا جلیلوند، آوا حکیمی، کامیار ‌دریاکناری، نیما دودانگه، علی رحیمی، محمدرضا ‌رنجبر، افشین ‌رهگذر، مرضیه ‌زهری، ساناز ‌سلیمانی، شهاب شبیری، مبینا ‌صالحی، حمید ‌صدری، محمد طالبی، یگانه کلانتر، کیا پاشا، سپهر مشروطه، ساحل مصلحی، محمد مظاهر و مسعود مهرابی هستند.

دیگر عوامل «کالیگولا» عبارتند از: مجری طرح: نورالدین ‌حیدری ‌ماهر، طراح صحنه: امیرحسین ‌دوانی، طراح نور: نیلوفر ‌نقیب‌‌ساداتی و محمدرضا ‌رحمتی، طراح لباس: نسرین ‌خرمی، ساخت عروسک و ماسک: پرنیا علی پناهی و شیدا لطفی، دستیار اول و برنامه‌ریز: ساناز ‌سلیمانی، منشی صحنه: مبینا شهرآبادی، مجری نور: سارا احمدیان، مدیر صحنه: علی همدانی، خیاط: محمد صوفی‌زاده و جبار صوفی‌‌زاده، آهنگساز: علی آسا، مدیر تولید محتوا: نگار عباس‌زاده، ساخت تیزر: محمد رهسپار و مهسا ‌زال، عکاس: مهسا ‌زال و مدیر روابط‌عمومی و رسانه: شقایق ‌فرشته.

در خلاصه داستان نمایش آمده است: کالیگولا پس از مرگ خواهرش دروسیلا، مجنون شده و در قصر می‌چرخد. فیلم می‌بیند. ریچارد سوم می‌بیند.

پیش فروش این اثر نمایشی از امروز سه‌شنبه ۲۱ اسفند ماه ساعت ۱۲ در سایت تیوال آغاز شده است.

هادی حجازی فر تهیه کننده نمایش «صفر پنج»  به نویسندگی، کارگردانی و بازیگری آروین شاه حسینی شد.
به گزارش روابط عمومی، در نمایش «صفر پنج» هادی حجازی فر تهیه کننده و امیر موسی کاظمی به عنوان مجری طرح حضور دارند.
نمایش «صفر پنج»  به زودی در خانه ی هنرمندان ایران،تماشاخانه ی استاد انتظامی به روی صحنه خواهد رفت.
اخبار تکمیلی به زودی اطلاع رسانی خواهد شد.

نویسنده و بازیگر نمایش «صفر به توان صفر» گفت: صحنه تئاتر مکانی است که مخاطبین فرصت این را دارند که از زندگی روزمره خود حتی به مدت کوتاه به یک دنیای جدید سفر کنند. اگر این سفر کوتاه با خنده همراه باشد مخاطبین با اشتیاق بیشتری سمت سالن‌ها تئاتر خواهند رفت.
 امیر کتول، نویسنده و بازیگر نمایش «صفر به توان صفر» در گفت وگو با خبرنگار هنرآنلاین گفت: فضای نمایش، یک دنیای فانتزی است که در آن سفر بین کهکشانی ممکن شده است. داستان حول یک شخصیت به نام جان بالتیمور است که در پی گنجی افسانه‌ای وارد سیاره‌ای به نام بلاسوم می‌شود اما حوادث آنطور که انتظار دارد و خود را برای آن آماده کرده است پیش نخواهد رفت. برای نوشتن این متن، در ابتدای راه، تنها یک سری از ویژگی‌های دنیای فانتزی و سیاره بلاسوم برایم روشن بود که بخش میانی داستان را شامل می‌شود. از همین رو، از الگوی قدیمی داستانی مسافری در یک دنیای جدید که مانندش را بارها دیده‌ایم مانند آلیس در سرزمین عجایب استفاده شد تا این دنیای فانتزی ساخته شده و کنش و واکنش شخصیت اصلی داستان شکل گیرد.
او در رابطه با استفاده بسیار از نمایشنامه‌های خارجی، عنوان کرد: مسلما دچار فقر ادبی نیستیم؛ آثار منحصر به فرد و بی نظیری توسط نویسندگان ایرانی نوشته و اجرا شده است اما اگر بخواهیم به صورت کلی و آماری صحبت کنیم و تفاوت فاحشی بین استفاده از متون داخلی و خارجی باشد، یکی از این دلایل می‌تواند این باشد که بیشتر نویسندگان راه و رسم نوشتن را با مطالعه آثار خارجی شروع کردند و از همین رو کشش بیشتری نسبت به متون خارجی دارند. یک دلیل دیگری که به ذهن می‌آید این است که فرآیند خلق همواره با عدم قطعیت‌هایی همراه است که تا زمان اجرا با اثر می‌ماند. استفاده از آثار خارجی می‌تواند از این عدم قطعیت‌ها بکاهد و خالق بیشتر درگیر اجرای اثر باشد تا کلمات و کاغذ‌های سفید.
این هنرمند تئاتر افزود: اگر مخاطبین با این شیوه‌های رایج ارتباط برقرار نمی‌کردند که سالن‌های تئاتر می‌بایست خالی از تماشگر باشد اما تعداد بالای کارهایی که از نظر ساخت و پرداخت نزدیک بهم هستند، دیر یا زود مخاطبین را خسته خواهد کرد. اثری بدیع با شیوه‌های اجرایی جدید قطعا اقبال بیشتری برای دیده شدن خواهد داشت.
او ادامه داد: تئاتر کمدی قدیمی ترین نوع تئاتر در کنار تراژدی است. صحنه تئاتر مکانی است که مخاطبین فرصت این را دارند که از زندگی روزمره خود حتی به مدت کوتاه به یک دنیای جدید سفر کنند. اگر این سفر کوتاه با خنده همراه باشد مخاطبین با اشتیاق بیشتری سمت سالن‌ها تئاتر خواهند رفت؛ به طور کلی برای رد و بدل شدن مفاهیم بین افراد باید یخ فضا بشکند، خندیدن و خنداندن بهترین روش شکستن این یخ است.
بازیگر نمایش «صفر به توان صفر» خاطرنشان کرد: به شخصه براین باورم با توجه به هزینه‌ها، تئاتر به یک تفریح لاکچری تبدیل شده است و این بسیار آسیب زاست چراکه فرهنگ باید به صورت ارزان ترین شکل ممکن در اختیار عموم مردم قرار بگیرد. به نظرم با افزایش سالن‌های دولتی یا وام‌هایی برای هنرمندانی که در تلاش برای ساخت یک اثر هستند؛ این امکان فراهم می‌شود تا خالقین اثر خود را با دشواری کمتری ساخته و در نهایت بلیط نمایش‌ها قیمت کمتری داشته باشد و برای عموم مردم تهیه آن آسان باشد.
او در پایان تاکید کرد: تمام تلاش ما در طول این مدتی که روی این نمایش کار کرده‌ایم این بوده که محصول نهایی ارزش زمانی که مخاطب برای تماشا می‌گذارد را داشته باشد. مدت زمان نمایش ۶۵ دقیقه است که اگر زمان رفت و آمد و ترافیک را نیز محاسبه کنیم؛ ساعاتی است که می‌توان به شکل‌‎های مختلف از آن استفاده کرد. امیدوارم مخاطبین شما، افتخار دهند و  اجرای ما را تماشا کنند و با نظراتشان ما را از اینکه تا چه اندازه در هدفمان موفق بوده‌ایم، آگاه کنند.
«صفر به توان صفر» به نویسندگی امیر کتول و حمیدرضا کتول و کارگردانی حمیدرضا کتول تا ۲۴ اسفندماه، هرشب راس ساعت ۱۹ در خانه هنر دیوار روی صحنه خواهد رفت.

اجرای نمایش «کِرِشِن‌دو» به کارگردانی فرشید ‌روشنی فقط برای ۴ روز دیگر در عمارت هما تمدید شد.
به گزارش مشاور رسانه‌ای پروژه، نمایش «کِرِشِن‌دو» به نویسندگی پویا ‌سعیدی و کارگردانی فرشید ‌روشنی که در سالن شماره ۲ عمارت هما روی صحنه رفته است، قرار بود تا روز جمعه ۱۷ اسفند روی صحنه باشد که به علت استقبال مخاطبان فقط برای ۴ اجرای دیگر تمدید شد.
نمایش «کِرِشِن‌دو» از روز سه‌شنبه ۲۱ اسفند تا روز جمعه ۲۴ اسفندماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۹:۳۰ روی صحنه خواهد رفت.
تهیه‌کنندگی این نمایش به عهده رضا سرپرست است.
(به ترتیب ورود) حامد ‌محمودی، ماهان عبدی، محمد ‌اسلامی، محمد ‌حیدری، علی ‌آشمند، آبتین ‌ضیأ، پریماه ‌شمشیری و رضا سرپرست بازیگران این اثر نمایشی هستند.
در خلاصه داستان این اثر نمایشی آمده است: «در حمامِ یک خوابگاهِ دانشجویی، غریبه‌ای وارد می‌شود، پلیس می‌آید، هلیکوپتری از راه می‌رسد و سگی زوزه می‌کشد.»
طراح لباس: شیما ‌میرحمیدی، طراح صحنه و طراح نور: مهران ‌زاغری، آهنگساز: پویا ‌نوروزی، مجری طرح: عباس ‌اکبری، مدیر تولید: سایه ‌چهرچلگانی، دستیار کارگردان و برنامه ریز: سایه ‌چهرچلگانی، دستیار کارگردان و منشی صحنه: پریماه ‌شمشیری، دستیاران لباس: ماهرخ ‌ولی ‌فرد، امید امین، اتاق فرمان: آرین ‌صمدی، جانشین تولید: دانیال ‌یعقوبی، مدیر صحنه: احمد ‌طاها ‌زرگر، گروه تولید: پارسا ‌نعمتی، دانیال فاضل، ساخت دکور: سامان عسگری، یحی نام آور، بهمن سلطانی، دستیار طراح نور: مهدی خلج، دستیار طراح صحنه: مانی ‌دهقان، نکیسا راستین، تبلیغات: راوی‌مدیا، مدیر تبلیغات: امیرحسین ‌میرزائی، موشن گرافی و تیزر: سهیل ‌فلاح، تصویربردار: فاطمه قاسمی، تبلیغات مجازی: رومینا ‌مهدوی، مشاور رسانه‌ای و روابط عمومی: علی ‌کیهانی دیگر عوامل این اثر نمایشی هستند.
علاقه‌مندان برای تهیه بلیت این اثر نمایشی می‌توانند هم‌اکنون به سایت تیوال مراجعه کنند.
عکس و گرافیک: راوی مدیا

سروش زرینی نویسنده و کارگران نمایش «اولانزاپین» که این روزها در بلک باکس باغ کتاب تهران روی صحنه رفته است در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: «اولانزاپین» روایت یک زوج طبقه متوسط و تحصیل‌کرده تهرانی است که با مسائل آدم‌های امروز ایران مواجه هستند. ایده اصلی این نمایش را مشکلاتی مانند نحوه ارتباط برقرار کردن و تحکیم روابط در عصر مدرن تشکیل می‌دهد. «اولانزاپین» تصویری است از عصر داروهای اعصاب و روان و پیچیدگی کلمات و عدم قطعیت. در زمانه ما هیچ چیز قطعی نیست و هرگز تفاوت میان درستی و نادرستی را تشخیص نمی‌دهیم. اسم اول نمایشنامه «زیبایی‌شنایی یک تجاوز وحشیانه» بود که برای احتیاط تغییرش دادم.

وی درباره فرم و مضمون اثر بیان کرد: ویژگی‌های فرمی باید در متن جستجو شود. ایده من برای شروع این بود که قصه‌ای وجود نداشته باشد. ما درگیر کنش‌ها و نسبت‌های میان ۲ انسان هستیم بدون آنکه به صورت کلی داستان را بفهمیم. ساختار متن بر این بنیاد استوار شده است که هر حقیقتی که گفته می‌شود سرنخی است برای نقض حقیقت دیگر. هر حقیقت بارها اثبات و نقض می‌شود و ما به هیچ قطعیتی درباره حقیقت رابطه میان ۲ انسان نمی‌رسیم و این ویژگی‌های متن در اجرا نیز متبلور شده است.

زرینی در رابطه با مسیر اجرای اثر گفت: این متن را در سال ۱۴۰۰ در یکی از کلاس‌های درام‌نویسی جلال تهرانی؛ نویسنده و کارگردان تئاتر نوشتم و سال پیش برای جشنواره مکتب تهران بازنویسی‌اش کردم و پروسه تمرین نیز از اردیبهشت امسال تا یک ماه پیش ادامه داشت.

این کارگردان تئاتر یادآور شد: «اولانزاپین» می‌تواند نماینده طبقه متوسط تحصیل‌کرده باشد. طبقه‌ای که من خود عضوی از آن هستم. من این طبقه را سردرگم و بی‌قطعیت می‌بینم. این سردرگمی و حیرانی، واژه‌ها را از معنا تهی کرده و این ویژگی دنیای مدرن است. دنیای مدرن سریع است. حقیقت‌ها و انگاره‌ها در لحظه زاده می‌شوند و لحظه‌ای بعد می‌میرند و طبقه متوسط در برابر این دنیای وحشت‌آلود آسیب‌پذیرترین طبقه است.

وی با اشاره به اینکه این نمایش را با هزینه شخصی‌اش تامین کرده است گفت: من پزشک و جراح هستم. ۲ سال گذشته را در شهری محروم درحال خدمت بودم و مقداری پول پس‌انداز کردم و به خاطر عشقم به تئاتر هزینه این هشت ماه تمرین را با پس‌انداز خودم دادم که ممکن است برخی این را دیوانگی بدانند و البته بیشتر آن هم هزینه پلاتو بود و گرنه هیچ یک از اعضای تیم «اولانزاپین» پولی دریافت نکرده‌اند و همه بی‌چشم‌داشت در کنار هم کار کردند. این یکی از زیبایی‌های تئاتر تجربی است.

وی با یادآوری حمایت‌های جلال تهرانی بیان کرد: ما در این هشت ماه مدام تحت بازبینی استاد جلال تهرانی بودیم.

این کارگردان جوان تئاتر که با چالش‌های بسیاری برای روی صحنه آوردن نمایشش مواجه بود، در پایان عنوان کرد: من مدت زیادی دنبال سالن گشتم اما شرایط سالن‌های خصوصی بسیار سخت و گران بود. به شکلی که انگار قدم به یک بنگاه معاملات ملکی گذاشته ام. همینطور هزینه‌های بسیار بالایی داشتند و تحقیرهای غیرقابل تحملی به گروه نوپا و بی‌چهره ما وارد می‌کردند. اما باغ کتاب تهران با محیط کاملا فرهنگی و هنری و محترمش، شرایط اجرای گروه ما را بی‌دریغ فراهم کرد. همینطور به علت مشکلات دریافت مجوز، تنها ۲ روز پیش از اجرا شروع به تبلیغات کردیم و تبلیغ اصلی اثر من تعریف کردن مردم از این اثر برای یکدیگر است.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: اولانزاپین عکسی است از عصر اولانزاپین. عصر داروهای اعصاب و روان، عصر میزهای خالی، عصر حیوان‌های اهلی عقیم، عصر عکس‌های بدون صاحب، عصر چمدان‌های بی‌سرانجام، عصر سفرهای تنهایی، عصر کودکان هرگز زاده نشده، عصر واقعی بی واقعی، عصر ارزش بی‌ارزش، عصر پرواز بی‌پرواز.

عوامل اصلی این نمایش عبارتند از نویسنده، طراح و کارگردان: سروش زرینی، بازیگران: قدسی شریعتی و محمود باقری.

نمایش «اولانزاپین» از ۶ تا ۲۷ اسفند در بلک باکس باغ کتاب تهران روی صحنه می‌رود.

منبع: خبرگزاری‌مهر

دو نمایش «شک» به کارگردانی کورش سلیمانی و «بازی استریندبرنگ» به کارگردانی‌ محمد رضا مالکی از ۱۷ فروردین در سالن استاد سمندریان به صحنه خواهند‌ رفت.‌

به گزارش روابط عمومی تماشاخانه‌ ایرانشهر، نمایش «شک» به نویسندگی جان پاتریک شنلی، ترجمه‌ی محمد منعم و کارگردانی کورش سلیمانی و با بازی رویا افشار، بهنام تشکر، ویدا جوان، ساناز نجفی از ۱۷ فروردین ماه ساعت ۲۱ در سالن استاد سمندریان اجراهای خود را آغاز می‌کند.

نمایش «بازی استریندبرگ» نوشته‌ فردریش درونمات، ترجمه‌‌ی حمید سمندریان و کارگردانی محمد رضا مالکی با بازی محمدرضا مالکی، صفورا خوش طینت، مجید اسلامی دیگر نمایش سالن استاد سمندریان‌ خواهد بود که از ۱۷ فروردین ساعت ۱۹ به صحنه می‌رود.

«صحنه» در بخش‌های مختلف این شماره به موضوعات متنوعی می‌پردازد. به طور خلاصه:
• در بخش تئاتر ایران به آوانگاردیسم در ادبیات نمایشی ایران از دهه ۲۰ تا ۵۰ و شرح و بررسی درام تاریخی مذهبی ایران پرداخته، همچنین در این بخش نگاهی به زندگی هنری قاسم هاشمی‌نژاد شده است
• بخش تئاتر جهان به سایمون استیونز اختصاص داده شده و مطالبی از جمله: فروید و ذهن ناخودآگاه در «پرنده آبی» ، بررسی نمایشنامه‌ی «موتورتاون»، مروری بر اجرا و بررسی روایت در نمایشنامه‌ی «ماجرای عجیب سگی در شب»، مروری بر اقتباس‌های ایشان از آثار چخوف، تحلیل شخصیتی نمایشنامه‌ی «پانکراک» و همچنین گفتگویی از این نمایشنامه نویس در این بخش به چاپ رسیده است.
• در بخش نقد و تحلیل تئاتر این شماره، نقد حضوری کتاب «از لاله‌زار تا شانزه‌لیزه» به قلم حسن عظیمی، نقد نمایشنامه «خداحافظ چارلی» از حسن عظیمی و نقد اجراهای «انگلیسی»، «تئاتر نه ماه پس از تولید» و «رازهای گیلگمش» به چاپ رسیده است.
در این شماره آثار و گفتاری از نویسندگان و صاحب‌نظرانی چون یدالله آقاعباسی، قاسم هاشمی‌نژاد، سعید ملکیان، حسن عظیمی، داوود فتحعلی‌بیگی، مایکل پالسون، سایمون استیونز‌ و …. به چاپ رسیده است.