من به شدت لذت بردم.
اجرا درجه یک بود و میشد احساسشون رو دید و حس کرد.
نمایشنامه ی جذابی بود و آدم رو کاملا به فکر فرو میبرد.
پایانش هم تهی از معنا نبود و بنظرم واقعا ارزش دیدن رو داشت.

خسته کننده بود. ولی بازی ها خوب بودند.

به سفارش یکی از دوستان هنرمندم که خود بازیگر و کارگردان تاتر نیز هست برای دیدن نمایش (زیرزمین) به عمارت نوفل لوشاتو رفتم و به تماشای آن نشستم . موضوعی تامل برانگیز و آشنا از زندگی مشقت بار لایه های زیرین و قشر فقیر و ضعیف جامعه که همزمان درگیر مصایب و مشکلات زیادی همچون فقر بیماری و آسیب های جسمی و روحی و روانی و بی خانمانی هستند . نمایشی تاثیر گذار که با بازی قوی واستادانه آقای بیژن مرادی و خانم مریم موسوی بیننده را در طول اجرای نمایش با داستان همراه می کرد. دیدن این نمایش را به دوستان عزیز و هنرمند نیز بیشنهاد می کنم .

این خود من هستم که هرگز خودمو ملاقات نکردم. همون خودمی که چهره‌اش پسِ پشتِ ذهنِ خودم ماسیده و باقی مونده...

لطفا برای این‌که بفهمید من چه جوری مرده‌ام، تیکه تیکه‌ام نکنید...