روایت جذاب و گیرا با شیوه روایی عالی...
شخصیت پردازی عمیق و درست و انتقال احساس دوست داشتنی!
مرسی 🌻🙏

به همت دوست عزیزم خانم سوزان بالاخره این نمایش رو دیدم و فقط میتونم بگم چه نمایشی چه بازی‌هایی😍❤️❤️❤️سوزان عزیزم بسیار ممنونم و‌ دم شما خیلی گرم❤️❤️❤️❤️چقدر بازیگرها خوب بودند.جناب کرجی چقدر عجیب مسلط بوده و اینکه این مدل تئاترهای خوب و این مدل بازیگران خوب‌تر الان کجان؟؟؟😢

.
.
.
‌.
.
اونجا که صندلی از زیر گرجی در میره و میخوره به میز و میخندن و تکرارش میکنه ، یا اونجا که میز یه‌وری میشه میگه میخواستی منو بندازی حرومزاده

اینا میزانسن بود یا واقعا اتفاق افتاد اون‌جوری کار رو جمع کردن؟؟

صدابرداری خوب
فیلمبرداری بد

کوروش سلیمانی نشون داده در ساختن نمایشِ شسته‌رفته،موجز و با کلاس حرف برای گفتن داره و کلاس کاری مشخص و و خاص خودش رو داره
در سکوت سفید ابتدا حوصله‌ات رو سر میبره ولی بعد با نمایش همراه میشی و ازش لذت میبری
بنظرم این هوشمندانه‌ست چون این روزها حرف از حقیقت زدن و حرفِ قشنگ زدن در ابتدا حوصله آدمها رو سر میبره اما بعد اگه خوش شانس/هوشیار باشن میفهمن که بهش نیاز دارن

نمایش خوبی بود ، رهایی میتونه در اسارت باشه بشرطی که آدم خودش انتخاب کنه ، انتخاب

اولین چیزی که با دیدن این نمایش به ذهنم متبادر شد "افسوسِ کم‌تراشی" بود ، حقیقتا ذات نمایش دوس داشتنی و باب سلیقه‌ی من هست ،، نمیخوام اسمش رو کمالگرایی بگذارم اما فکر میکنم به ایده کلی اجحاف شد و میتونست خیلی قوی تر از این باشه
نمیدونم شاید کمی این حرفم پارانوئیک به نظر برسه ولی حس میکنم عوامل پیش خودشون گفتن "همینم از سرشون زیاده"
اگه بخام کمی بازتر بگم نظر شخصی من اینه که در دنیای تولید نمایش ، جهان اول و سومی وجود نداره ، این ما هستیم که تصمیم گیرنده ایم در/برای کدوم جهان کار بسازیم (یعنی عوامل)
خب وقتی توانش رو داریم چرا با کمی کار بیشتر _ اصلا یکسال دیرتر این نمایش به اجرا میرسید_ کاری که در کلاس جهانی باشه ارائه نکنیم ؟؟ (نکنن)
اینجا یه سوال پیش میاد ؟ آیا مخاطب/گیشه ، کشش/ارزش‌ آن را دارد؟؟؟
در مورد مخاطب و کشش نظرم اینه که اون دیگه بر میگرده به میزان هنرِ هنرمند و توان و زمانی که برای جزئیات و تراش بیشتر اثر میگذاره (بعنوان مثال از نظر من اون صدای راوی نباید وجود میداشت و پیامش باید از طریق فرم ... دیدن ادامه ›› منتقل میشد)

و در مورد گیشه و ارزش بنظرم بله ، مخاطب تئاتر برای کار خوب هزینه میکنه البته هر کسی از ظن خود شد یار من ! من که این کار رو میکنم

همه ی این آسمون ریسمون رو بافتم که بگم کار قابلیت این رو داشت که در کلاسِ سرامدِ جهانی ساخته بشه ولی خب همینش هم از خیلی از آثاری که حتی همین روزها شاهدش هستیم برتر و باب طبع تر بود و واقعا دلم خواست که از نزدیک می دیدم و قطعا لذتِ چندچندان میبردم ، به هر روی دیده از دیدن راضی دل راضی کله راضی فلان فلان منتقد
کیانی جان مرسی

به به عجب نمایشی ، چه متنی چه ایده‌ای ، بازی و بازیگر درخور تحسین ، کارگردانی خوب ، صحنه عالی ،
چقدر دیالوگ قشنگ داشت
قلبمو بغل کرد واقعا لذت بردم
با خودم مونده بودم که یعنی بین این همه نمایش فقط سیزیف و زندگی در تئاتر کشش تماشای چندباره رو دارن؟ کریم‌لوژی هم اضافه شد
چقدر ایرانی بودنش رو دوس داشتم

_یه قسمت کوتاه از نمایش رو تو ذهنم کات کردم و نظرم رو نوشتم اونم قسمت تعزیه بود که بنظرم کشدار و اضافی بود_

خدا قوت به تیم این نمایش
با یه قسمت‌هایی از نمایش ارتباط گرفتم و با یه قسمت‌هاییش نه
که بیشتر حس میکنم به خاطر درک متفاوتم بوده نه مشکل نمایش.
یه قسمتی هست که دو مرد به صحنه میان و یکیشون طناب دور گردنش هست اون قسمت رو خیلی دوست داشتم 😍
به طور کلی فکر میکنم نمایش دارای مخاطب‌های خاصی باشه و سبکی نباشه که مورد علاقه همه باشه
ولی پیشنهاد میکنم کارهای آقای مظفری رو دنبال کنید
نگاه متفاوتی دارند که برای من یه شخصه جذاب هست

سهل و وزین تواما
سنگلجی اصیل و امروزی تواما
طنازی و اندیشمندی تواما
تکرار نبویان و سلیمانی تواما
آخری امیدواری بود

شاید در ابتدا کمی کسل کننده به نظر بیاد که فکر میکنم بیشتر بخاطر فیلم‌تئاتر بودنشه، مسلما حس مخاطبی که حضور داره و کسی که فیلمش رو داره می بینه فرق داره
اما در ادامه با تلاش و تمرکز برای غرق شدن در اجرا، نمیشه ازش لذت نبرد
فضای سرد و پاییزیِ تنهاییِ یک شاعر در نمایش کاملا ملموس بود
چه دیالوگهای پر مغزی ، چه کارگردانی خوبی
بازیها در مواردی عالی و برخی به زعم من ضعیف بود

حیف این نمایش و واقعا حیف که انقدر کیفیت تصویر و فیلم تئاترش پایین بود❤️

خودکشی (و نه اتانازی) همچون سمی که در بدن با تزریق سرم دفع میشود ، سمِ فکر و ذهن است که با دیده شدن ، توجه و نیز پر شدن خلا مربوطه از بین میرود
پارادایم شیفت یا تغییر الگوی ذهنی از بهترین راهکارها برای خلاصی از این سم است اما متاسفانه با افزایش فشار جمعیت و نبود زیرساخت و راهکار مناسب برای پردازش نیازهای بشری ، این سم در حال گسترش است تجربه نشان داده با بالا رفتن دوز سم ، به جای خودکشی ، شاهد دگرکشی خواهیم بود
این موضوع جهانی است و کشوری نیست که با آن دست به گریبان نباشد اما در کشور ما متاسفانه گریبان را رها کرده و موضوع در حال دواندن ریشه است
سپاس از تیم دغدغه مند این اجرا که گوشه ای از این مسئله ی قابل تامل را به نمایش درآوردند

این نمایش برای من شبیه سوپ شیر یا پنه آلفردو بود ! از شیر و خامه تو هر غذایی بدم میاد وگرنه بقیه موادشو دوس دارم
در این نمایش همه چیز خوب بود
بازی ها فوق‌العاده
دکور خوب
کارگردانی عالی
و . . .
اما خارجی بودنش سلیقه من نبود
چقد دوس داشتم این حجم از هنری که خرج این نمایش شد در مورد یه داستان دهه شصتی (یا حالا شصت بودنش مهم نیست فقط ایرانی بودنش) بکار گرفته ... دیدن ادامه ›› میشد
نمایش پرمغزی بود نمیگم از دیدنش لذت نبردم اما طعم شیر و خامه شو دوست نداشتم ،، کاش کاملا داستانش تم ایرانی داشت ،، من اون مثال شیر و خامه توی غذا رو زدم که بگم فقط سلیقه شخصی من این رو میگه وگرنه این همه آدم عاشق سوپ شیر یا پنه آلفردو هستن اصلا هم بد نیس

سلام ، لطفا کسانی که آنلاین دیدن صداش ضعیف بود؟
پیش نمایش صداش خیلی ضعیف بود