تئاتر برای من یعنی زندگی یعنی خلاقیت یعنی تعالی روح یعنی فرار از روزمرگی.
از سال ۱۳۷۲ به صورت اتفاقی وارد دنیایی شدم که برای بچه ۱۲ ساله غریب و عجیب بود اما دنیایی بود، که مال من بود
شروع از شهر سنندج با بهترینهای آن شهر صابر دلبینا و شهرام میرزایی، سال ۱۳۷۸ راهی کرمانشاه، وارد گروهی شدم که کارگردانش، اسطوره تئاتر غرب ایران بهمن مرتضوی بود و تا امروز در دنیایی هستم که در سال۱۳۷۲ بنا شد.