نمایش›آواز خوان طاس

شانس دیدن نمایش آوازخوان طاس را در دو اجرای روز دوم و همچنین اجرای بیستم آذر داشتم دو اجرای متفاوت که هر کدام به نسبت دیگری مزیت و نقاط قوت و ضعف گوناگونی داشتند . در اجرای روز دوم هر چند در انتهای نمایش شاهد افت انرژی از سوی بازیگران بودم اما نظم کار به نحوی بود که بعنوان تماشاگر امکان تمرکز بیشتری بر نقش ها و گفتگوها داشتم ، انرژی نمایش با ورود آتشنشان به اوج میرسید و تماشاگر را با یک دور هم نشینی که در دنیای واقعی با آن روبرو هست مواجه میکرد ، حتی حضور Fat Man با وجود دیالوگ کم قابل مشاهده است چیزی که در اجرای بیستم آذر دچار مساله شده بود انرژی فراوان بازیگران موجب دیدن نمایشی بدون خستگی و کسالت بود اما فوران انرژی بازیگران اجازه تمرکز به بیننده را نمیداد به همین دلیل مفهوم دیالوگ ها و در پی آن حرکات ظریف بازیگران در میان شلوغی صحنه عقیم می ماند شاید بهتر بود همچنان آتشنشان عهده دار به اوج رساندن انرژی بر صحنه باشد . از آنجا که در تئاتر امکان تاکید بر بازی یک فرد با ابزاری مانند دوربین و ... نمی باشد پس بهتر است بازیگران در هر قسمت فداکارانه و با رویکردی حرفه ای به پر رنگ شدن و جلب توجه بیننده به همبازی خود در جای لازم ، کمک کرده و تماشاگر را از سر در گمی در میان هجوم بازی ها نجات دهند و در عین حال بتوانند بازی و حرکات جزئی خود را که حاکی از تسلط و دقت بر نقش است را به نمایش گذارند. اما در مجموع این نمایش را میتوانم اجرایی بسیار مختصر ، مفید و با بازی موجز و خارج از زیاده گویی در نمایشنامه توصیف کنم که ارزش دو بار دیدن را داشت . خسته نباشید