نمایش›بازی اجباری

"بازی اجباری" نمایشی در  یک زندان!
گروهی از زندانیان در زندان آلمان نازی که نجات جانشان در گرو نمایش‌هایی است که به اجرا در خواهند آورد. 

هیتلر به عنوان دیکتاتور نمادین، در هر نمایشی از این دست،  می‌تواند به عنوان یک کاتالیزور عمل کند. در نمایشِ "بازی اجباری"  نیز شاهد چنین استفاده ای از هیتلر برای بیان شرایط خاص دوران خود هستیم. بازی اجباری بیشتر از تمام قصه هایی که بیان می‌کند حرف دارد. در حقیقت شرایط خاص سیاسی و اجتماعی می‌تواند راوی هایی مرتبط با ظلم بسازد. از نمایش بازی اجباری انتظار روایت هایی سیاسی بیشتری می رفت اما بازی اجباری پیامی ضمنی با خود دارد و آن اینکه نظم هیتلری مراقب ماست. زندانیانی با دست و پایی بسته، و تحت مراقبت که فرصت سخن گفتنی محدود شامل حالشان شده است. از این جهت بازی اجباری بشدت سیاسی است. در حقیقت مسائل سیاسی امروز از جنس دهه های پیش نیستند بلکه همه چیز امروز پولیتیکال است.  بنابراین امر پیش پا افتاده  وجود ندارد چرا که کلیتِ اجتماع، سیاسی است. نویسنده مسائل اجتماعیِ ساده ای را جایگزین آن آرمان آزادی و ایده های انتزاعی و انقلابیِ  دوران های قبل کرده است. 
نقطه ی قوت نمایش در سادگی آن و نقطه ی ضعف آن در پرداخت کم آن است. بازی اجباری نمایشی در یک نمایش است. از این جهت می‌توانست بیشتر به این موضوع بپردازد. و ساختار نمایش در نمایش را حتی با گنجاندن تمرین ها و سانسور ها در داخل نمایشِ زندانیان به تماشا بگذارد. در مجموع نمایش بازی اجباری با بازیگرانی ... دیدن ادامه ›› که برخی تجربه نخستین خود را  در اجرای عمومی داشتند سعی خود را برای آنچه که می‌تواند بگوید می کند. بازی اجباری هم در نمایش و هم در دایره ای بیرون تر از اجرا بیانگر خفقانی است که گاه موفق تر از هنرمند و مسئولیت او عمل می‌کند.