هادی بادپا
پالیز شاه محمدی
شهاب الدین رنجبرحسینی
احسان نقابت
امیر صمصامی
بهگل شهیدی
مهدی قاسمی، علی میرزایی
سپهر ضیایی
روشنک رضایی مهر
امیر که در رابطه عاطفی خود با نرگس شکست خورده است، تصمیم گرفته که خودش را همراه با نرگس به ته یک دره عمیق پرتاپ کند و اینگونه نه فقط زندگی زناشویی که همه چیز را تمام کند.
توجه: روزهای فرد اپیزود اتاق بی خوابی اجرا می شود. روزهای زوج اپیزود اتاق پذیرایی اجرا می شود.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
خیلی وقت بود به دلیل مشغله موفق به دیدن اجرایی نشده بودم، بنا به دلایلی دیشب به آخرین اجرای این نمایش رسیدم که اپیزود اتاق پذیرایی بود.
از همان ابتدا یاد آثار آقای کوهستانی افتادم! و حس کردم کارگردان به لحاظ فرم چیزی شبیه به نمایش سالگشتگی یا بی تابستان را میخواهد نشان دهد (تا حدودی موفق هم بود )
بازی های آقای مهدی میرزائیان و خانم پریسا محمدی واقعا بی نظیر بود و اصلا توقع چنین بازی های از ایشان نداشتم. کار از نیمه دوم با ورود پرسوناژ سوم افت عجیبی داشت حتی متن هم این بلا سرش آمد ( دختر اورکت پوش چقدر فلسفی و شعاری حرف میزد!!!)
در آخر اجرای خوبی و قابل قبولی بود با تشکر از کل تیم اجرایی.
من اتاق خواب رو دیدم . راستش همیشه اصرار دارم که کار یا تئاتر باشه یا فیلم . نمی شه همین این باشه هم اون . اقرار می کنم که این کار از این تلفیق تا یک حدودی لذت بردم ولی از جایی به بعد دیگه داشت اذیتم می کرد . فرق تئاتر با سینما اینه که شما انتخاب می کنی چه ببینی اما در سینما کارگردان انتخاب می کنه . و اینجا به خاطر نوری که مناسب دوربین طراحی شده بود جاهایی نمی تونستم بازی ها رو با دقت ببینم و تصویر رو می دیدم و خوب چیزی می دیدم که کارگردان به فیلمبردارش گفته بود اینجوری بگیر . قدرت انتخاب نداشتم . ماشالا به بازیگرا که این همه مدت ریتم رو نگه داشتن و این همه سردی و تلخی رو در حد و مرز نگه داشتن . از سالن که در اومدم با خودم می گفتم کار بدی نبود ولی داستان نوع روایت و ریتم آزارم داد . و این جیزی بود که کارگردان می خواست . اما من اگه می دونستم نمی رفتم ببینم .
پی نوشت : تو رو خدا یه اجرا بذارین برای عکاس ها هر چقدر دلشون می خواد عکس بگیرن و تمام . این چیه که قشنگ جا افتاده هر جا می ریم یکی هست خیلی شیک و انگار نه انگار نمایشی داره اجرا می شه و تماشاچی اومده تلق و تلق عکس می گیره . آقا به قران به همون اندازه که نمایش و اجراش و عواملش محترمن تماشاچی هم محترمه و مهم .