نمایشنامه‌خوانی›بی مرگی

خلاصه: اما بهشتم عین غروبای جمعه دلگیر میشه، اگه همیشه خوبی باشه.
آدمیزاد عاقل حکایت آسفالت و خط کشی کف خیابونه، سیاه و سفید. پیاده روش دل آدمه! که همیشه خیسه از بارونی که از سر دلتنگیه... گاهی دلتنگ خودت گاهی دلتنگ دلبرت. برگای پاییزش که زیر پای ادم عاشق می شکنه و آواز می خونه می گه دست دلبرتو محکمتر بگیر. محکم نگیری معلوم نیست خیابون نامرد سر کدوم پیچ تنهات می کنه.