نمایش›۲۵

جمعه به تماشای کار نشستم. جالبه که از کار یه عده بازیگر ناآشنا استقبال خوبی در نیاوران میشه. اپیزود اول کار ، روز دروغ ( که ظاهرا با استناد به بروشور، کار خود آقای یعقوبی بوده) من رو به تماشای یه تئاتر خوب و تقریبا حرفه ای امیدوار کرد. ابتدا که نور اومد فکر کردم آیدا کیخایی روی صحنه است!!! که فهمیدم خواهر ایشونن.! بازی بازیگر مرد روان و باورپذیر بود. در ادامه، سایر اپیزودها به نظرم کمی فاصله می گرفت و به سمت یه اجرای کارگاهی سوق پیدا کرد. البته باید به اپیزود این عشق کوفتی لعنتی هم به عنوان یه کار خوب اشاره کنم با بازی های روان و باورپذیر. سایر اپیزودها بعضا متنهای خیلی معمولی داشتند و فاقد کارگردانی درستی (البته فقط از نظر من) به نظر می رسند. بازیها در اپیزود دختران انتظار، تو خانه را آن دور میدیدی و کلوخ کوب مصنوعی و گاهی بسیار درشت به نظر می رسید که با فضایی که من از آقای یعقوبی سراغ داشتم همخوانی نداشت. ای کاش برای تفکیک اپیزودها از هم فکر بهتر و نمایشی تری می شد. استفاده از نور ساده ترین راه به نظر می رسید.
خسته نباشید به دوستان

سلام به دوستان خوب تیوالی که با نوشتن نظراتشون امکان دوباره نگریو رو کارا فراهم میکنن .
ای کاش نظرات به صورت گفتگو اتفاق می افتاد . مثلن اعضای اجراها پاسخ میدادن و بقیه دوستانم شرکت میکردن.


من دیشب اجرا رو دیدم . از تو خانه را آن دور میدیدی و ماهرو تعریف شنیده بودم . واقعن هم خوب بودن . از تو خانه را آن دور میدیدی خیلی خوشم اومد . دوگانگی اصرار زن برای عشق ورزیدن و سردی مرد احساس بیگانگی آدما رو منتقل میکرد . مرد میخواست بره و زن شعر میگفت و...! این خیلی باعث تلخی میشد! اینکه چقدر زندگی واقعی میتونه از آرزوها و فکرای ما دور باشه حتا بعد از نمایش ذهنمو به خودش مشغول کرده بود . سرمای بدی تو نمایش بود که یه لحظه مو رو بر تنم سیخ کرد و غمگین شدم ولی ای کاش این لحظه های حسی بیشتر بود .
راجع به نمایش ماهرو میخوام مثالی بزنم . ظاهر همه چی خوب بود . مخاطب راغب بود ادامه کارو ببینه . استیصال مرد تو مواجه شدن با این حقیقت که باید از زن مورد علاقه اش دست بکشه تاثیر گذار بود ، اما نمایش یه مشکل بزرگ داشت . انگار درام رو هیچی ساخته شده بود . چطور ممکنه زن عمویی به بچه ای شیر ... دیدن ادامه ›› بده و هیچکس خبر نداشته باشه؟ ای کاش واسه این مشکل استدلالی وجود داشت . مثلن دلیلی برا اینکه چرا زن عمو این همه سال موضوع شیر دادن به جمالو پنهان کرده بود کاش ذکر میشد . چون خونواده هایی که این رسمو دارن و توشون رایجه همه خبر دارن فلان بچه از فلانی شیر خورده . حیف که این استدلال وجود نداشت . همین باعث شده بود درام مثل صحنه بازی پینگ پونگی خیالی بشه که توپ و راکتی در کار نیست و ما فقط حرکت پینگ پونگی خیالیو میبینیم .
در مورد بقیه کارا نقاط قوت و ضعفی وجود داشت اما در درجه اول باید داستان ، استدلال ، روابط علی معلولی در بیاد که بشه با بازی بازیگر ، طراحی صحنه ، شکل اجرایی کارگردان و همه چی کانکت بشیم . متاسفانه نمایشای دیگه ای که من دیشب دیدم حفره های زیادی داشت ، اما من به خوبی میدونم هدایت و به سامان رسوندن چنین پروزه ای چقد سخت و دشواره .
همگی خسته نباشید