نمایش›نمایشنامه خوانی بیتل ها

چرمشیر این نمایشنامه رو توی دهه ی هفتاد نوشته بود. از همین رو به لحاظ زبان پختگی چندانی نداشت. ولی خود درام در دلش از پتانسیل خوبی برای تعلیق برخوردار بود. ضمن اینکه فضای متنش هم دوست داشتم. چهار نفر دختر که بعد از مدت ها دوباره تو یه خونه خالی دور همی گرفتن. از اون فضاهایی هست که خودش دیالوگشو به نویسنده اش می ده.
ولی خوانش این چهارتا بازیگر عالی بود. بین این چهار تا بهناز جعفری و لیلی رشیدی بی نظیر بودن! با اینکه بازی نبود و فقط خوانش نقش بود، کارکتر نازنین (با خوانش لیلی رشیدی) برای من کاملن تجسم ذهنی پیدا کرده بود و به عبارتی شخصیت نازنین صرفن با خوانش نقشش در آمده بود که انصافن کار راحتی نیست! لیلی رشیدی نقش خوانی نمی کرد گویا بازی بود به لحاظ تأثیر گذاری. کارکتر سمیرا (با خوانش بهناز جعفری) هم به همین صورت. هرچهارتاشون خسته نباشن