نمایش›کافه عاشقی

با درود و خدا قوت به تمام عوامل اجرایی ،قطعا وقتی اثری پدید میاد که هم صاحب نظران و هم عموم می پسندند عشق یک تیم پشتیبان بوده.من در مورد قسمت های موسیقی و رقص که تخصص خودم هست نظر میدم و نظرم در خصوص خود نمایش به عنوان یک مخاطب عام هست.
آقای خازنی به عنوان آهنگساز نشون دادن که شخصی نیستند که افرادی رو دور هم جمع کنند و تنها با چند ملودی ساده موزیک درست کنند (چیزی که در دهه اخیر بسیار مرسوم شده و اصطلاح موسیخی برازنده تره براشون)
نکات برجسته که به نظرم میرسه ازاین‌‌قرار هست:
_استفاده متنوعی از انواع مدهای موسیقی ایرانی (دستگاه ها)
توی این راستا اتفاق قشنگ این بود که مد‌های اصفهان و نوا ،به عنوان اصل در نظر گرفته شده بودند (دقیقا دو مایه ای که معمولا کمتر به عنوان تم اصلی هستند _مخصوصا نوا _ و برعکس مایه ای مثل بیات ترک که عام تر هست تنها در یک قسمت استفاده شده بود «قسمتی که لیلی برای اطمینان خاطر دادن به پایداری عشقش نسبت به مجنون به دیدار او میره»)
مدلاسیونهای زیرکانه و گوش نواز (خاطرم نیست کدوم قسمت از اجرا بود که از مد مینور _اصفهان_وارد ماهور شد و با اشاره ای به گوشه ی‌دلکش به نوا ... دیدن ادامه ›› پل زد)
_سونوریته (صدا دهی ) زیبا و متعادل گروه
_ووکالیست های پرقدرت !
تقریبا یک‌نت فالش هم‌شنیده نشد توی کل اجرا (قابل‌توجه خواننده نماهای این روزای موسیقی ...)؛واقعا لذت بخش بود که دیده میشد هم به موسیقی ایرانی اشراف دارن و هم پاپ و اتفاقا تقابل و هم آوردی که بین این دو سبک بود ،نمایش رو خلاقانه‌ تر و جسورانه تر کرده بود .
برای من باعث شگفتی و خوشحالی بسیار بود که‌بانویی رقصنده در این اجرا نقش داشتند فقط ای کاش در صحنه‌ های بیشتری بودند .ترکیب رقص ایرانی ،معاصر و سماع واقعا خلاقانه بود .
امید که در‌ اجرا ها رقص های بیشتری ببینیم و از هر دو ظرفیت خانم‌‌ و آقا برای رقص استفاده بشه
یک نکته ی‌ جالب دیگه برای بنده اکت دست کاراکتر لیلی بود ،که میشه گفت برگرفته از تصاویر مینیاتور ،اشاره‌ های انگشت و مچ کاملا با کنترل و فکر شده بود .

با سپاس از تمامی عوامل اجرا