شاید این نمایش هنوز برای اجرا بالغ نشده بود اما دیدنش خالی از لطف نیست. ارتباط بخش اول و دوم نمایش برای بنده ی تئاتر نابلد معلوم و جالب نبود. محدودیت های طراحی صحنه کمی به اجرا لطمه می زند.
بازیگران اجرای خوبی داشتند و موضوع فوق العاده بود.
با آرزوی موفقیت برای گرواه راعد که همیشه دست به کارهای خاص و شجاعانه می زند.
یادداشت استاد تقی نیا درباره نمایش :
شاعران با تیز هوشی و تیز بینی خود ، هستی را بصورتی نمادین در اشعار خود نمودار می کنند . اما برانگیزانندگی خاصی که شاعران ایجاد می کنند ، نماد فلسفی را شامل نمی گردد.
پس با استفاده از اسطوره ها ( یونان باستان و روم ) به گونه ای دیگر این کنش معنی می شود . ورطه ی بجا گذاشتن (نسل نو) و مرگ که تنها حقیقت است . تکرار مکرر این کنش و واکنش حیات بشر است...
مهدی تقی نیا
از کارگردان این گروه جز این انتظار نمیرفت.
بعد از نوای اسرار آمیز که یک متن بی نظیر ، حالا چرکنویس بکت که تا به حال فکر نمیکنم اجرای عموم شده باشه....
به نظرم این کار جدای از تئاتر بودنش، یک کلاس شناخت بکت و ابزورد هم هست.
همچنین بخشی که در ابتدا اضافه شده ، نشون دهنده فهم عمیق و درست گروه از فضای ذهنی بکت هست.
ممنون از کار خوبتون.
اما چند نقطه ضعف تو کار بود....
اول اینکه بهتر بود ماسکی که استفاده شده طبیعی تر می بود.
دوم : شاید اگر عمق صحنه و فاصله بازیگران از هم کمتر می بود ، ارتباط تماشاچی با صحنه بهتر می شد.
سوم : بازیگری که می چرخید به نظرم نباید فقط صورتش دیده می شد.