زمانیکه چارلز فاستر کین غول ثروتمند روزنامه دار میمیرد تنها یک کلمه میگوید «Rosebud» (غنچه رز). تهیه کننده فیلم مستند زندگی کین از گزارشگر تامسون میخواهد تا درباره زندگی و شخصیت کین تحقیق کند و به ویژه معنای کلمه آخر پیش از مرگش را کشف کند. تامسون با دوستان و بستگان کین مصاحبه میکند و داستان کین در رشتهای از فلشبکها شکل میگیرد. ابتدا او به همسر دوم کین سوزان الکساندر مراجعه میکند اما او...
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
لعنت به تو آقای ولز؛)
از دقیقهٔ ۱۹ تا دقیقهٔ ۱۱۹ داشتم میگفتم این چه مزخرفیه؟! از چی چی این وامونده انقدر تعریف میکردن ملت؟! تا اون ضربهٔ آخر... هنوز گیجم... دمت گرم مرد!! چقدر خوب بود این فیلم...
امیر جان من اولین بار که این فیلمو دیدم خیلی خیلی وقت پیش بود و اصلا نمیدونستم که از این فیلم انقدر تعریف شده . و بر عکس شما اون پنج شش دقیقه اول انقدر فیلم من رو جذب کرد که فکر کردم این فیلم جدیدا ساخته شده فقط داستان مربوط به گذشته است. فیلم که تموم شد و به قول شما ضربه اخر که زده شده با پرس و جو تازه متوجه شدم فیلم برای چه زمانیه و کارگردانش کی بوده و ....
منم تا الان دو سه دفه نشستم ببینمش و بعد حدود شصت هفتاد دقیقه از چی چی این وامونده انقدر تعریف میکردن ملت گویان قطعش کردم :))) یعنی یه دفه ی دیگه استارتش بزنم ؟! :)))
البته من هنوز با دیدن آپارتمان و طناب و روانی و ارسنیک و تور کهنه و بربادرفته و خوشه های خشم و... هیجان زده و کیفور میشم، واقعا اینروزها سینمای کلاسبک برام ارزشمندتر از سینمای مدرن شده، راستی سینمای کلاسبک ژاپن رو نگم برات، محشره اقا محشر