سقوط خرمشهر نزدیک است. زنانی از خاستگاههای اجتماعی مختلف و با انگیزههایی متفاوت، تصمیم میگیرند شهر را رها نکنند، بمانند و بجنگند؛ چیزی که در آن فضا و فرهنگ مردانه و در دل واقعیت خشن و بیرحم جنگ به شدت غیرقابل باور و پذیرش است.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
فیلم خوبی نبود
امکان داره تو جلوه های ویژه کاندید بشه و جایزه بگیره همین
بازی بسیار بد نیکی کریمی
فرشته حسینی رو الکی بزرگش کردن بازیش جز لحجه هیچی نداره
بهترین بازیه فیلم برای پانته آ پناهی هاس و تمام
این شما واین هم ورژن زنانه ی تنگه ابوقریب که صد البته تنگه بهتر از دسته بود .
بیشتر شبیه مستند بود تا فیلم سینمایی ... انگار از فیلم جنگی ساختن فقط می دونستن هر چقدر صحنه های زخمی تر و خونی تر و سوخته تر و وحشی تر و ... به نمایش بذارن موفق تر هستن ولی ... نه!
قطعا ساختن فیلم جنگی واقعا سخته ولی ای کاش یه کم دراماتیک تر و سینمایی تر بود ... حیف .
موسیقی بد نبود و در سایر شاخه های جشنواره قابلیت سیمرغ گرفتن داره ولی بازی ها ... نگم از لهجه ی نیکی کریمی که سکانس به سکانس عوض می شد ولی همه خوب بازی کردن و پانته آ پناهی ها بهترین بود ...
امتیاز من : ۲ از ۵
فیلم رو در حد و اندازه استانداردهای جشنواره دیدم ، جلوه های ویژه سنگین به شکلی که یه جاهایی باید سرت رو بدزدی که ترکش بمب های خوشه ای بهت اصابت نکنه
بازی استاد پانته آ پناهی ها و خانم فرشته حسینی در اومده بود و روی کار می نشست و باور پذیر بود برعکس خانم نیکی کریمی و خانم هدی زین العابدین که حتی اسلحه به دست گرفتنشون هم خنده دار به نظر میومد انقدر که دور بودند از نقش خودشون !
فیلم نامه میتونست پرمایه تر باشه و گره کورتری رو با این هنرپیشه ها وتجهیزات بوجود بیاره و باز کنه که در سطح خیلی معمولی باقی میمونه و به مقوله ی کلیشه ای انتقال مهمات بسنده میکنه
۳/۵