نمایش›دیدار کاملا اتفاقی

با سلام و خسته نباشید و تشکر از اجرای تئاتر

چندتا نکته به ذهنم رسید که راجع به اجرا بگم
۱-قصه داستان جالب بود ولی بنظرم هنوز برای داستان پردازی جا داشت که مخاطب رو بیشتر در قصه فرو ببره. البته خالی بودن صحنه گیرایی قصه رو کمتر میکرد.
۲-دوتا از بازیگرا واقعا در ادای دیالوگها قوی بوند و به خوبی از عهده نقششون براومدند.
۳- در کل بازیگران توانا بودند و تغییر لباسها در اجرا واقعا جالب بود ولی بنظر در بخشهایی مث حرکات اهسته اونقدر وقت نذاشته بودند که میتونست واقعا تئاتر رو جدابتر و تاثیرپذیرتر کنه.

خسته نباشید .

با سلام
نمایش رو دیدم. اول از همه طراحی حرکت کار ستودنی بود. درود بر شما. در این نمایش، فرم ها بر خلاف بسیاری کارهای تئاترِ فرم محور، به درستی در راستای نمایشنامه بود. کاری که در ایران به ندرت اتفاق می افتد زیرا نیازمند همکاری و از خودگذشتگی طراح حرکت و کارگردان در کنار هم می باشد. (اسم نمی برم که چه نمایش هایی دیده ام که طراحی حرکت ساز خود را می زد و نمایش ساز دیگر!!) و این جای تقدیر دارد. چند سال پیش هم از طراح حرکت این کار در سفارت اتریش کار فرم دیده بودم که همان زمان هم بسیار درست و درخور آن اجرا بود و همچنین خودشان هم پرفورم می کردند که بسیار ستودنی است. اما در این اجرا بازیگران به اندازه ی کافی با ایشان هماهنگ نبودند. با توجه به کارهای قبلی شان هماهنگی های چشم نوازتری انتظار داشتم...
نمایشنامه اما در نیمه ی راه سردرگم و شعاری می شد و گیرایی را از دست می داد. اما به سبب میزانسن های خوب تا آخر بر صندلی نگه می داشت. شاید نیازمند بازنگری در متن باشد زیرا چنین متن هایی عمق صدای زنان را به گوش نمی رساند و متاسفانه برعکس عمل می کند.
موسیقی کار تعریف چندانی نداشت. غیر از موزیک ابتدایی.
طراحی نور اصلا تعریفی نداشت ... دیدن ادامه ›› متاسفانه
اما چیدمان لباس ها در صحنه ی خالی عالی بود.
بازی ها خوب، به خصوص دونفری که در مترو باهم ملاقات داشتند.
پایان نمایشنامه و باله ی اخر بسیار زیبا بود ای کاش مه کمتری در سالن پخش میشد.
در نهایت بنظرم بازیگران ایرانی از نظر بدن همچنان نیازمند تمرینات بسیاااار هستند. کاش نسل جدید به بدن و فرم و ... در تئاتر اهمیت بیشتری بدهد.