نمایش›ادواردو

با عرض خداقوت به اعضای این نمایش.
امروز نمایش را دیدم و خوب دیدم چند نکته را بیان کنم.
این که در چنین زمانی از بعد فرهنگی کارگردان تصمیم گرفته روی چنین موضوعی کار کند جای بسی خوشحالی است.
از نظر بازی ها بازیگران نقش سوفیا,داماد خانواده انیلی/سردبیر,مادر ادواردو بازی های قابل توجهی داشتند و کلا به نظرم نمایش را سرپانگه داشته بودند .
انتخاب بازیگر نقش ادواردو علی رغم تلاش بازیگر این نقش به نظرم مناسب نبوده و باید دقت بیشتری برای انتخاب این نقش می شد.
گریم هم جالب نبود.
لباس بازیگران خانم هم خوب انتخاب نشده بود.
کلا به نظرم نمایش از کارگردانی نامناسب و متن ضعیف رنج می برد. اینکه کارگردان به عمق مطلب این ... دیدن ادامه ›› ماجرا یا نرسیده یا نخواسته بپردازد و بین ماجرای پلیسی و عاطفی و انسان شناسی حالت نوسانی داشت.ماجرای این شهید شامل شاخه های مختلف است که به تنهایی می تواند موضوع یک نمایش باشد و از ان زاویه پرداخته شود اما گویی کارگردان نتوانسته به تصمیم دقیقی برسد و خواسته به همه جنبه بپردازد و شخصیت اصلی قصه را با این تصمیمش ذبح کرده چرا که از اسم نمایش بر می اید که بیشتر ما قرار است با خود شخصیت شهید و دیدگاه او و مسیری که باعث اتخاذ تصمیمات حیاتی اش شده را نظاره گر باشیم .
مخاطبی که اصلا با این شهید اشنایی نداشته و برای اولین بار می خواسته با این فرد اشنا شود به نتیجه ای نمی رسد و باکلی سوال سالن را ترک می کند.(جالب بود که تماشاگری بعد نمایش از دوستش می پرسید که این شخصیت واقعی بوده؟)
چقدر خوب بود که به این نزاع درونی و دغدغه و اشفتگی ادواردو که باعث اتخاذ تصمیمات مهمی شده پرداخته می شد در قالب یک مونولوگ خیلی خوب می شد به این پرداخته شود.
یا صحنه های مربوط به خبرنگار می توانست بهتر کارگردانی شود تا ان هیجان و ترس و خوف این شبکه های مخفی بهتر نمایش داده شود جوری که من مخاطب هم در سالن احساس ترس را تجربه کنم.
در نهایت زحمات زیادی کشیده شده بود ولی متاسفانه کارگردان به تعریف و عمق دقیقی از شخصیت نرسیده بود و خودش نیز گویی سردرگمی را پشت سر نگذاشته است لذا نتوانسته است به بازیگران خود هم کمک قابل توجهی کند.
این نظرات از سر دلسوزی و احترام به کار گروه و کارگردان است که می شد با تلاش بیشتر نتیجه بهتری بگیرد و من مخاطب هم علی رغم صرف وقت و هزینه هم راضی تر از سالن خارج می شدم.