داستان مردی ست چهلساله به نام ونسان؛ مردی که به لحاظ اجتماعی فردی موفق ارزیابی میشود. ونسان که بهتازگی صاحب فرزند شده، در رویارویی با حس پدر شدن خود را در شرایطی تازه و تجربه نشده مییابد. اصلیترین صحنههای نمایش در یک میهمانی خصوصی میگذرد، جایی که ...
- از همراه داشتن فرزندان زیر ۱۲ سال خودداری نمایید.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
نمایش خیلی معمولی بود. برای منی که در انتظار آدولف را دیده بودم که اصلا قابل مقایسه نبود.
یه نکتهای که حتما باید بگم صندلی های فاجعه بار خانه هنر آبان بود. صندلی های پلاستیکی ورزشگاه را گذاشته بودن تو سالن تئاتر.
برای بار دوم این کار و دیدم و به نظرم همه چی به جا بود متنی که چند بار کار شده اما این اجرا حوصله سر بر نبود و آدم رو میخندوند و به وجد میاورد و باعث میشد بخوای بدونی بعدش چه اتفاقی میوفته…صحنه بسیار واقعی فقط مشکلی که داشت این بود که از صندلی من سمت چپ کاملا ماسکه بود و بازیگر ها دیده نمیشدن یا حتی اکساسوار ها…اما در کل لذت بردم
اول از همه نارضایتی بدلیلِ تاخیر نیم ساعته ??♀️ بنظرم فاجعه ست و کلا همه ی برنامه ریزی ها رو تحت تاثیر قرار میده ! ساعت شده بود هشت و پنجاه و پنج دقیقه که تازه همه در صندلی هاشون نشستن ?
گلایه ی بعدی اینکه خانه هنر آبان خیلی صندلی های ناراحت و کوچیک و بدی داره و این نمایش هم کشداااار ... کشداااار و بدون هیچ پیام و نکته ی ارزشمندی ??♀️
حولِ محورِ یه اسم اینهمه بحث و صحبت واقعا زیادی بود و کلا نمایشی که پُربار نباشه برام دلچسب نیست ! دوسش نداشتم و کاش در یکساعت تمومش میکردن که اینهمه کسالت بار نشه
ضمنا گوشیهاتونو روی ویبره می زارید آزارش کمتر از زنگ خوردن نیست ??♀️ نکنید اینکاروووو ... همه ی سالن رو چند ریشتر نلرزونید ??♀️
در نهایت اصلا در سلیقه ی من نبود و خوشا بحال اونایی که ازش لذت بردن
خانم مومنی عرض ادب
این اجرا رو که ندیدم، ولی راستش متن خیلی خوبه و واقعا قابلیت اینو داره که به اجرای خوبی منتج بشه.
همونطور که سالهای دور و نزدیک گذشته، گروههای نمایشی اجراهای بعضا موفقی ازین متنو روی صحنه بردن
"پپرونی برای دیکتاتور" علی احمدی
'در انتظار آدولف" کوشک جلالی
"اسم" لیلی رشیدی
و احتمالا به اسامی دیگهای هم که من ازشون خبر ندارم، مخصوصا اجرای اسم به کارگردانی خانم لیلی رشیدی خییلی کار خوب و دوس داشتنی بود.