من همیشه یه صندلی واسم کم بوده، کتم واسم تنگ بوده، کفشام برام کوچیک بوده، ساعتم خواب میمونده و من ازش جلوتر حرکت میکردم، دنیا برای من جای کوچیکیه، احساس میکنم همه جا بستس و نمیتونم نفس بکشم، انگار همهٔ این لحظهها رو قبلاً دیدم، درختا، صدای آبشار، قورباغهها، اونا رو زمانی میبینم که در حال مردنم...
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
سریال بسیار زیبا و جالب بود، تاجایی که میشد آقای سیدی سریال رو نزدیک به واقعیت ساختن، خیلی ها نظر دادن که فیلم چرت بود یا بد بود بخاطر اینکه صابر ابر زنده میموند! اگر اینجور بخواید حساب کنید پس سریال برکینگ بد بسیار سریال چرت و پرتی بود چونکه وایت همه ش زنده میموند یا قسر در میرفت از ماجراها... سریال بازی تاج و تخت چرت بود چونکه جان اسنو همه ش زنده میموند...
نقش ها عالی بازی شدن، داستان بخوبی هرچه تمام تر پیش رفت و موسیقی ها حرف نداشتن...
نمیدونم چرا مخاطب رو ناآگاه تصور کرده بود نویسنده یا کارگردان ...!!! این همه اتفاق بدون دلیل و منطق .! توی فیلم های علمی تخیلی یا سورئال هم دلایلی هست .. میتونم بگم کار بدی نبود به خاطر انتخاب بازیگر هاش .. هومن سیدی کلا کارگزدان با سبک تازه ای است که شاید برای ما ایرانی ها خیلی جا نیفتاده .. ولی دمش گرم که گامی تازه رو برداشته .
قورباغه مث همه سریال های ایرانی این سال ها خیلی خوب و عالی و گیرا شروع شد اما رفته رفتی در یک دوران، تکرار و رکود گرفتار شد، رکودی که در آن به جای اکت و کنش، فقط در یک لوکیشن محدود یا داخل خودرو گفتگو بین شخصیت ها رد و بدل میشد، داستان به جایی رسید که دیگه در اون منطقی حاکم نبود! و نویسنده میتونست به هر شکلی که دوست داره بی دلیل و بی ارجاع و بی منطق هر شخصیتی رو در هر شرایطی قرار بده، پرورش بده یا حتا از بین ببره، شخصیت ها پردازش شده وارد داستان میشدن و حتا برای هر کدوم یک قسمت معارفه وجود داشت اما هیچکدوم از این شخصیت های پردازش شده به شکل درست و قاعده مند سرنوشتشون در فیلم به سرانجام نرسید! رکود قسمت های میانی ناگهان به قسمت های پایانی فصل اول، ختم شد، جایی که حتا بدتر از بدترین فیلم هندی های چند دهه اخیر بالیود بود. چه به لحاظ فرمی و چه به لحاظ داستانی و محتوایی. با این همه حتا بدترین کار هومن سیدی به بهترین آثار برخی کارگردان های ایرانی صد شرف داره!