یک کار سرگرم کننده، نسبتا میشه گفت صحنه پردازی قوی از دهه هفتاد داره و بیشتر اتفاقات تا قسمت ۴ که دیدم انطباق زمانی داره!
جدا از جنبه طنز سرگرم کننده، یک لایه طنز نقاد به موضوعات اجتماعی هم داره که به عقیده من نشسته به کار.
هر چند کلیت کار چندان قوی نیست میشه گفت مجموعه در سلیقه من برای وقت کشی و استراحت ذهن هست و میتونم بهش در مقیاس سریال‌های ایرانی ۴ از ۵ بین کارهای بهار امسال بدم.

کی داد و هوار رو تو سریال و فیلم مد کرد من نمیدونم ولی چیزی که من تا الان دیدم هیاهوی بسیار برای هیچ و یه نوید محمدزاده بد بود.

عالی فوقالعاده خندهدار

کل سریال همش در حال reveal شدنه، تقریبا همه ی روند پیشرفت داستان به این نحو پیش میره که متوجه شدید گذشته فلان شخصیت این بوده و اینطوری گذشته. ... دیدن ادامه ›› از یک قسمتی به بعد ( فک کنم 5 ) این ماجرا هر قسمت اتفاق می افته. هرجایی که داستان به مشکل میخوره با یک reveal اون مشکل حل میشه و جلو میره.
سریال نکات مثبت دیگه ای هم داره، ولی انقدر این نقد بالا تو چشم میزنه که نمیشه به قسمت های مثبت فکر کرد.

یکی از بدترین سریال‌های نمایش خانگی
متن که نداره اصلا، شخصیت‌پردازی که هیچ ... کلا به قول مسعود فراستی ماقبل نقده.
تصویری که از وکیل میده: یک آدم مولتی بیلیونر علاف دودی بی‌تربیت که کش تمبونش شله
تصویری که از دادگاه میده: سیرک
یعنی این جمله "اینجا زمین بازی منه، اینجا زمین بازی توئه، من تو زمین درست وایستادم ..." رو حذف کنیم فکر کنم سریال صامت میشه.

ویرایش کردم که اضافه کنم بازی‌ امیر آقایی خوبه.

سریال به نسبت قسمت اول داره بهتر می‌شه. داستان خوبی داره ولی ضعف کارگردانی هست توی کار.

سریال بسیار زیبا و جالب بود، تاجایی که میشد آقای سیدی سریال رو نزدیک به واقعیت ساختن، خیلی ها نظر دادن که فیلم چرت بود یا بد بود بخاطر اینکه صابر ابر زنده میموند! اگر اینجور بخواید حساب کنید پس سریال برکینگ بد بسیار سریال چرت و پرتی بود چونکه وایت همه ش زنده میموند یا قسر در میرفت از ماجراها... سریال بازی تاج و تخت چرت بود چونکه جان اسنو همه ش زنده میموند...

نقش ها عالی بازی شدن، داستان بخوبی هرچه تمام تر پیش رفت و موسیقی ها حرف نداشتن...

خوب بود.کارگردانی عالی بود.

اینکه یه منتقد سینمایی ک قراره فیلمشو بسازه(با بازی پیمان معادی)
میره سالن تئاتر و صدای خر و پفش باعث میشه بازیگر داد بزنه و کارگردان بیاد رو ... دیدن ادامه ›› صحنه و تو اون تاریکی جمعیت، منتقد رو بشناسه و از سالن بیرون کنه
یعنی نشون میده کارگردان کار(سامان مقدم) تا حالا تئاتر نرفته🙂
البته ک نویسنده کار هم خود پیمان معادی هستش.
یجورایی این صحنه فانتزی بود بیشتر تا رئال😑

به نظرم کارهای سروش صحت دو حالت داره: یا دوسش داری یا اصلا دوسش نداری
من از دسته اول هستم
این سریال رو خیلی دوست دارمپ

انرژی جاری در کار خیلی خوووبه،
موسیقی خوبی داره ،
آموزه های خوبی در روند داستان بیان میشه،
بازی ها ، طراحی صحنه و قاب بندی های قشنگی داره،
اونچه که درباره ضمیر ناخودآگاه در قالب سولاخ بیان میکنه خیلی جذابه

و بدون اینکه سخیف و مبتذل باشه میتونه بخندونه مخاطب رو

راست گفته‌اند که وقتی آب سربالا برود قورباغه ابوعطا می‌خواند.
وقتی یه قشر خاص از یک تفکر خاص تمام ارکان جامعه و کشور رو به دست بگیرن، آخرش به عرصه سینما و هنر هم میرسید که رسید. کسی مثل آقای عنقا که مشخصه از چه طیفی هستند حالا شده کارگردان و بیچاره ما که فیلنامه‌نویس هم خود ایشان است!
از دیالوگ‌های ضعیف و مضحک بگیر تا تقلید کورکورانه از سینمای غرب بدون درک درست و بدتر از اون، تقلید از فرهنگ غربی در این سریال بسیار وحشتناکه!
اصلاً فیلنامه از هم پاشیده است؛ آقای فیلمنامه نویس/کارگردان حتی بدیهات داستان نوشتن را هم نمیداند چه برسد به نوشتن سناریو و کارگردانی!
داستان اصلاً چسبندگی ندارد! کاراکترهای از یک قسمت تا قسمت بعد بدون هیچ توضیحی ناگهان تغییر میکنند.
در جای‌جای فیلم کارگردان خواسته از فرهنگ و سینما غرب تقلید کند اما این بنده خدا در عمرش بعید میدانم مجموعاً 10 فیلم بیشتر ... دیدن ادامه ›› دیده باشد.

آقا چرا شما باید برای صحنه‌ای که مردم دارند وارد دادگاه می‌شوند قطعه آداجیوی آلبینونی را پخش کنید؟!! چه ارتباطی بین این نوع موسیقی و صحنه دادگاه وجود دارد؟!! به شما قول میدهم آقای کارگردان به موسیقی کلاسیک فکر کرده، و با خودش گفته سریالم فاخر میشود. در اینترنت کلمه «کلاسیک» را جستجو کرده و اولین آةنگی که با آن برخورد کرده (البته در سایت‌های ایرانی) همین قطعه ایرانی‌پسند و مالیخولیایی آلبینونی است. واقعاً که وقتی آب سربالا برود قورباغه ابوعطا می‌خواند.
در یکی از صحنه‌های رقت‌انگیز سریال، مشفق به واعظی که تازه پیپ روشن کرده (و کاملاً مشهوده که اصلاً کسی بهش نگفته پیپ را چطور بگیر و چطور بکش!) میگه «بلکه!» و واعظی در جواب میگه: «سفید هم باشی زندگی بلکت می‌کنه!». و مشفق با یک حالت «من‌بلدم» خاصی میگه: «توتونت رو میگم.» اینجا 2 نکته هست که کم‌سوادی و ضعف اطلاعاتی کارگردان/فیلنامه‌نویس را نشان میدهد. اول اینکه توتون کاپیتان بلک را حتی یک چوپان هم میشناسد که مشهورترین بوی پیپ است. این به وضوح تقلید از کلیشه فیلم‌های هالیوودی است که یک کاراکتر آنقدر در یک زمینه خاص با تجربه است که با رندی در شناخت یک حوزه خاص مثل عطر/پارچه/طراحی/کتاب/شعر یا هر چیز دیگری تبحر دارد. اما آخر توتون کاپیتان بلک که دیگر بلدی نمیخواهد! «بلکه»! توتونت رو می‌گم! وااااای چقدر این مشفق همه‌چی تمام است!

دوم اینکه، وقتی مشفق میگوید «بلک»‌چرا واعظی باید فکر کند منظور مشفق رنگ سیاه است که او در جواب بگوید «سفید هم باشی زندگی بلکت میکند»!!!‌‌آخه چرا؟!! مگه معادل بلک رو در فارسی نداریم؟!

شخصیت‌پردازی را هم گفتم که فاجعه‌س. چیزی به نام پرورش و ساخت کاراکتر وجود ندارد. شروع میکنی به تماشای قسمت چندم، و ناگهان یک شخصیت معصوم و ضعیف و زبان‌بسته تبدیل میشود به یک فرد جسور و محکم!
رابطه حامد با همسرش مهتاب هم که بماند. نه از ابتدا به زن و شوهر میمانند نه بعداً غریبتر شدن این دو از هم درست بسط پیدا میکند.

چجوری بگیرمممم