در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال | علی رفیعی وردنجانی
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 01:38:11
 

نویسنده کتاب در جست و جوی سینما، نمایشنامه وقتی اوفیلیا می گرید، احتکار احساسات و جغله
ساخت فیلم دو فیلم کوتاه:
خودسوزی- تراژدی تنهایی
روزنامه نگار از سال 97
سردبیر روزنامه اینترنتی برداشت بلند: longtake.ir

 ۱۸ آذر ۱۳۷۱
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
هذیان هملت به کارگردانی رهام بحیرایی و نویسندگی محسن رهنما از 27 فروردین ساعت 18 در سالن تماشای تالار هنر به روی صحنه می‌رود. قبل از آنکه به تحلیل این نمایش بپردازم باید این نکته را یادآوری کنم که قرار نیست مثلا منی که خیلی بهم حال داده‌اند و اسمم را زده‌اند مدیر رسانه از اثر ایراد نگیرم یا از روی دوستی و رفاقت هم که شده از کار خوب بگویم و برای آن مداحی کنم؛ از همین رو باید به چالش‌های عمیقی که در متن وجود دارد و همچنان متن را یک مانیفست برای خودبزرگ‌بینی می‌بینم اشاره کنم. این مانیفست که اسمش مونولوگ شده در نمایشنامه مخاطب را از چند زاویه مورد تهاجم قرار می‌دهد. اول معلوم نیست چرا در دل روایت شکسپیری و دانمارکی خود روی به هدایت و «بوف کور» آورده و درام را برای ایرانیزه کردن شبهه‌وار پیش می‌برد؟ دوم شکسپیر در «هملت» به دلیل ناشناخته بودنش شکسپیر است و قرار نیست شناخت نسبی خود را به مخاطب تزریق کنیم. باید باور کنیم ما نمی‌توانیم مثل او خلق کنیم. این عمل را رهنما در «چند درجه سو تفاهم در مقیاس اتللو» نیز انجام می‌دهد. علاقه رهنما برای رفتن به سمت عامل و علت در خانواده و موشکافی آن را در «تئوری میس کال» یا حتی «شب‌زده‌ها» می‌توان دید. اگرچه این علاقه از سوی خود بحیرایی هم وجود دارد و در کارگردانی همه سعی خود را می‌کند تا صراحتا بگوید که عمو و مادر فلانی با هم روی هم ریخته‌اند و بیش از آنکه رابطه شخصی‌اش مهم باشد، کشف حقیقت برای او مهم شده. این کشف چگونه به مخاطب، خانواده و غیرت، خیانت می‌کند؟ و...
برای مطالعه کامل متن از لینک زیر استفاده کنید.
http://longtake.ir/?p=24216
دون ژوان به کارگردانی صبا نساج‌پور که تا 6 اسفند ماه 1402 در مجموعه فرهنگی هنری فرشچیان ساعت 19 به روی صحنه می‌رود، یک اثر کلاسیک منطبق با ذائقه‌ی ایرانی و شرافتمندانه است. در بسیاری از نمایش‌هایی که در ایران، مشخصا اصفهان، با اسم برداشت، اقتباس و یا هر عنوان دیگری به روی صحنه می‌روند، این مهم در نظر گرفته نمی‌شود که تا چه میزان مخاطب ایرانی ممکن است با فرهنگ غربیِ اثر، هرمونوتیک برقرار کند و در درجه بعد این فکت نادیده گرفته خواهد شد که اثر اقتباسی چه میزان به درد امروزِ جامعه می‌خورد. واقعیت آن است که باید اعتراف کنم امروزِ جامعه ایران همین است. دخترهایی که فریب ظاهرسازی دیگری جهت ارضای نیاز روانی و نه فقط جسمانی را خواهند خورد بدون آنکه متوجه آن باشیم این یک مسئله روانی است که در همه کتاب‌های اروین د.یالوم به آن اشاره شده. از سویی دیگر این گفته فروید به تجمیع این نمایش می‌آید که: همه مشکلات روانی ریشه در عدم مهار شدن یا ناتوانی برای ارضای نیازهای جنسی دارد. «دون ژوان» با این مسئله خیلی جهانشمولانه برخورد می‌کند و اتفاقا موفق هم هست که زن فریب چه فاکتورهایی در مردان را خواهد خورد: من برات همین الان یه شعر سرودم؛ آواز خواندن؛ قد بلند، صدای کلفت، موهای پریشان، اظهار به عشق و نداشتن قصد سوء استفاده‌گری و... ما با بخشی از شناخت مرد و نقد روانشناسانه او مواجهیم که قطعاتی لذت بخش برای زن به همراه دارد. این جزئیات حتی می‌توانند زنی را که در جنگل با حیوانات درنده سر و کله زده، جذب خود کند و...
برای مطالعه کامل متن از لینک زیر استفاده کنید.
http://longtake.ir/?p=24186
بهزاد سیفی (behzadseyfi)
سپاس از لطف شما
۰۱ اسفند ۱۴۰۲
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
هتل بعدی نمایشی از امیرمسعود میرمجربیان، تئاتری فرامتن است که اُبژه‌های مینیمالیستی درون خود دارد. انتخاب و اجرای مارتین مک‌دونا سخت است؛ چرا که کلام و روابط فرهنگی نویسنده تطبیق ناپذیر در مواجهه با فرهنگ ایرانی عمل می‌کند. وفاداری به متون مک‌دونا بخصوص «مرد بالشی» که میزان مواجهه آن چه در اجرای نقش مروین، با بازی تحسین برانگیز مجید بدیع‌زاده، چه در مفهوم زیباست. بدون شک بدیع‌زاده بهترین بازیگر این نمایشنامه است و البته امیر اصفهانی، که من معتقد بودم برای نقش مناسب نیست، مونا ابوشهاب و صادق رضازاده نیز به اجرا جان می‌دهند اما نمایشنامه به‌گونه‌ای است که گویی برای بدیع‌زاده نوشته شده. مسئله‌ی اصلی تئاتر اصفهان نداشتن مخاطب است. این نداشتن مخاطب یعنی کسانی که رفاقتی و دوستانه دعوت می‌شوند تا اجرا را ببینند. «هتل بعدی» موفق در زمینه جذب مخاطب عمل کرده و امیدوارم این موفقیت ادامه‌دار باشد چرا که احساس می‌کنم، وقتی قصه‌گویی داشته باشیم و تعلیقی برای تماشاگر ایجاد کنیم این تعلیق خودش بزرگترین تبلیغ برای اجرا است. مردی که دست قطع شده دارد و مدام 27 سال پیش را یادآوری می‌کند در مواجهه با مروین هیچ است. او شبیه «لئون، حرفه‌ای» لوک بسون شیر می‌خورد یا به گلش آب می‌دهد و این مابه‌ازای سینمایی را دوست دارم اما وقتی بدیع‌زاده شیر را با ولع بیشتری سر می‌کشد ما فرای متن را می‌بینیم که البته هنر مک‌دونا و نویسندگی میرمجربیان بوده که توانسته‌اند این مهم را ایجاد کنند و...
برای مطالعه کامل از لینک زیر استفاده کنید.
longtake.ir/?p=24181
جناب آقای رفیعی عزیز، به عنوان یک مخاطب عام تئاتر، نقد منصفانه و دقیق شما را در مورد نمایش "هتل بعدی" خواندم و از نکات ظریف و دقیقی که مطرح کرده‌اید، استفاده کردم. متاسفانه سیستم کامنت‌گذاری در آن سایت مشکل دارد و به همین دلیل، اینجا کامنت می‌گذارم.

همانطور که شما اشاره کردید، این نمایش نقاط قوت و ضعفی دارد. از جمله نقاط قوت آن می‌توان به بازی تحسین‌برانگیز مجید بدیع‌زاده، وفاداری به متن مک‌دونا، قصه‌گویی و ایجاد تعلیق، جذب مخاطب، خلاقیت در ایجاد لایه‌های فراتر از متن، خلاقیت در ایجاد مابه‌ازای‌های سینمایی و طرح مسائل جهانشمول مانند تبعیض نژادی و مشکلات جنسی ... دیدن ادامه ›› اشاره کرد.

از نقاط ضعف اثر هم می‌توان به عدم تطبیق کامل کلام و روابط فرهنگی با فرهنگ ایرانی (عدم وجود مابه‌ازای فرهنگی برای برخی عناصر) و طولانی بودن نمایش اشاره نمود.

در مورد نقش مروین؛ کاملاً با نظر شما موافقم. جناب بدیع‌زاده در نقش مروین فوق‌العاده عمل می‌کنند. در بعضی از اجراهای جهانی، این شخصیت بیشتر به عنوان یک سیاه‌پوست کمدی معرفی می‌شود، اما در این اجرا، به نظر من سعی شده است تا به لایه‌های عمیق‌تر روانشناسی این شخصیت و تناقض‌های درونی او نیز پرداخته شود. این موضوع باعث شده است تا شخصیت مروین از عمق و جذابیت بیشتری برخوردار شود.

به نظر من سایر بازیگران هم فوق‌العاده هستند: آقای اصفهانی در نقش کارل به خوبی توانسته است تناقض‌های این شخصیت را به تصویر بکشد. او از یک طرف شخصیتی خشن و عصبی دارد و از طرف دیگر، در برابر مروین، شخصیتی مظلوم و آسیب‌پذیر پیدا می‌کند. بازی ایشان در سکانس‌های درگیری و همچنین سکانس‌های احساسی بسیار قابل تحسین است. خانم ابوشهاب در نقش مرلین بازی ظریف و در عین حال قدرتمندی ارائه داده است. او به خوبی توانسته است پیچیدگی‌های این شخصیت و تناقض‌های درونی او را به نمایش بگذارد. بازی ایشان در سکانس‌های مونولوگ و همچنین سکانس‌های رودررو با مروین بسیار دیدنی است.
آقای رضازاده در نقش توبی، با لحن و بیان عالی و حرکات فیزیکی قدرتمند، به خوبی این شخصیت را نشان می‌دهند. ایشان در سکانس‌های گفتگو، به طور موثری تسلط دارند.
در مجموع، به نظر من نمایش "هتل بعدی" تجربه‌ای جذاب و دیدنی برای مخاطبان تئاتر است. بازی‌های درخشان بازیگران، قصه‌گویی قوی و پرداختن به مسائل جهانشمول، این نمایش را به اثری قابل تامل تبدیل کرده است.
۲۴ بهمن ۱۴۰۲
منظور ایشان از آن سایت اگر اشتباه نکنم، سایت خودم بود که زیر پست گذاشتم، بله درستش می‌کنیم بزرگوار
۲۴ بهمن ۱۴۰۲
امیرمسعود فدائی
سیستم کامنت گذاری سایت اشکالی نداره ها! شما چون شماره‌تون به عنوان خریدار ثبت نشده هر جای برگهٔ نمایش که بنویسید نوشته‌تون بدون برچسب خریدار نمایش داده میشه، همین.
با سلام و احترام، منظورم سایت
longtake.ir/?p=24181
بود، همینجا از اینکه در کامنت قبلی خود(به علت دیروقت بودن) از زحمات و خلاقیت جناب آقای مسعود میرمجربیان، نویسنده و کارگردان توانمند نمایش "هتل بعدی" غافل شدم، عذرخواهی می‌کنم. بدون شک بازنویسی و کارگردانی اثری براساس نمایشنامه‌ای مشهور مانند "مراسم قطع دست در اسپوکن" چالشی بزرگ است و ایشان با ظرافت و جسارت این کار را به سرانجام رسانده‌اند.
قصه‌گویی قوی: میرمجربیان با وفاداری به متن اصلی مک‌دونا، قصه‌ای جذاب و پر از تعلیق را روایت می‌کند. تماشاگر در طول نمایش، با شخصیت‌ها ... دیدن ادامه ›› همذات‌پنداری می‌کند و برای کشف رازهای داستان، لحظه شماری می‌کند.
وی در مقام کارگردان، با خلاقیت از المان‌های مختلفی مانند موسیقی، نور و حرکت استفاده کرده است تا فضایی متناسب با داستان و شخصیت‌ها ایجاد کند.
طراحی صحنه مینیمالیستی، فضایی ساده و متمرکز بر شخصیت‌ها و دیالوگ‌ها ایجاد کرده است. اما آیا این مینیمالیسم، تا حدی به ضرر فضاسازی و انتقال مفاهیم عمیق‌تر نمایش نشده است؟
از طرف دیگر،
میرمجربیان در کارگردانی این اثر، فضایی برای بداهه‌پردازی بازیگران ایجاد کرده است که این موضوع، طراوت و پویایی خاصی به نمایش می‌بخشد. البته این بداهه‌پردازی‌ها در برخی موارد بیش از اندازه می‌شود و از انسجام و ریتم نمایش می‌کاهد.
۲۴ بهمن ۱۴۰۲
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
 

زمینه‌های فعالیت

سینما
تئاتر
شعر و ادبیات

تماس‌ها

alirafieivardanjani