نمایشگاه›آهنجیده

روزهای تعطیل گالری:  شنبه ها

«آهنجیده» عنوانیست بر مجموعه نقاشی‌هایی که پیش روی شماست. از مصدر آهنجیدن. واژه ای کهن که در معانی چندینش به انتزاع و تجرید هم راهی می‌برد. معنایش "بیرون کشیدن" است. بیرون کشیدن عصاره‌ای، مغزی از چیزی. آنطور که جوهر بناست از پس ظواهر عینی خارج شود. آنطور که امر کلی از جزییات و تعینات برآید. به نقاشی که برسد می‌شود حرکت از پیکرها، اشیا، مکان‍ها و زمانها به رنگ ها و بافتها و خطوط و سطوح، به سطح تداعی‌های حسی، ساحت بی‌زمان و مکان. هنر انتزاعی از آغاز برای آهنجیدن بود. برای پیدا کردن امر ناب که در هر نظام رمزگان معنایی برای خود بیابد.
از اولین نقاشی انتزاعی جهان اثر واسیلی کاندینسکی در 1910 این معنا جایی همیشگی میان شیوه‌های بیان هنری پیدا کرد همچنانکه از پیشتر گرد پایی بر صحنه نقاشی مدرن در آثار کوبیست‌ها و فتوریست‌ها پاشیده بود. و پیش‌تر آن وقت که سزان به شاگردانش گفته بود طبیعت را در مکعب‌ها و کره‌ها و مخروط‌ها ببینند. از آن زمان "آبستره" صفتی شد که طیف وسیعی از نقاشی ها از بوم‌های پاکیزه و شسته رُفته موندریان و مالویچ تا جریانات ریخته پاشیده‌ی رنگ‌های پولاک و پیکر زن‌های ناپیدای دکونینگ را دسته‌بندی کند. انتزاع گاهی هندسی شد گاه ارگانیک. گاهی لبه سخت گاهی کمی نرم‍‍‍‍تر. گاهی پسانقاشانه. گاهی اکسپرسونیستی شد. گاهی اکسپرسونیسمْ انتزاعی! همه این پسوند و پیشوندها هنوز نتوانست مرزهایی بسازد که هم‌‍‌مرزی با دسته دیگر نداشته باشد. نقطه اشتراک همه اینکه وجه ممیزه را به نفع کلی‌سازی کمرنگ کند. بازنمایی و فیگور را فدا کند. یکبار فدای رنگ، یکبار فدای فرم، یکبار فدای بیان و یکبار..
آثار این مجموعه را به کدام اشکال هنر انتزاعی می‌توان نزدیک دانست؟ چه حقیقتی را باید از دل آثار اینها آهنجید؟ از پیکرهای نامحسوس که برهم انباشته و در هم پیچیده‌اند، آنها که هستند و نیستند. از آنها که پیداتر گرد هم آمده، شمشیرکشیده‌اند در ماندالاهای خاکستری. از رنگ‌ها و خطوطی که گاه سنجیده و گاه نافرمان‌تر بر بوم مالیده شده‌اند. از دایره‌ها -این نشانه‌های گردون، چرخه، امر کلی- که ازرنگ‍های درخشان مشعشعشان از مرکز به بیرون بناست معانی‌بزرگی بیرون بریزد.

افتتاحیه: جمعه ۶ بهمن ۱۳۹۶ ساعت ۱۶ الی ۲۰